เป็นเวลาเกือบเดือนแล้วที่อคิราห์มาเรียนที่อเมริกา ชายหนุ่มยังคงโทรศัพท์ไปหาไทธัชอยู่เกือบทุกวันไม่ว่าจะเรียนหนักมากแค่ไหน การได้คุยกับคนที่อยู่อีกฟากโลกหนึ่งทำให้เขามีกำลังใจและหายเหนื่อย
“พี่ดูท่าทางเหนื่อยมากเลยนะครับ” เมื่อวิดีโอคอลไปแล้วเห็นว่าอคิราห์ดูใบหน้าโทรมลงไปมาก อีกทั้งขอบตาก็คล้ำอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“อือ เหนื่อย”
“ไหวไหมครับ”
“ไหวสิ ว่าแต่นายเถอะเป็นไงบ้างทุกอย่างโอเคไหม”
“เหมือนเดิมครับ เดือนหน้าก็จะปิดเทอมแล้ว เมื่อวานผมแวะไปที่ร้านพี่ทีท เขาชวนผมไปทำงานช่วงปิดเทอม พี่ว่าผมไปดีไหม”
“ถ้าบอกไม่ให้ไปนายก็จะดื้อไปอยู่นี่นั่นแหละ”
“ผมไม่อยากอยู่ว่าง ๆ ช่วยงานแม่กับยายมันก็ไม่นาน มีเวลาเหลืออีกเยอะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปทำเถอะ”
“พี่ซันครับ ดูแลตัวเองด้วย ผมเป็นห่วง”
“อือ ขอบใจเดี๋ยวคุยกับนายเสร็จก็จะไปนอนแล้ว”
การมาเรียนที่นี่ไม่ง่ายอย่างที่คิด ถึงแม้เขาจะพอมีประสบการณ์
