แล้วชายหนุ่มก็ไม่รอช้าแต่อย่างใด เขาไม่สามารถอดใจได้อีกต่อไปแล้ว ปลายบานที่อยู่ภายใต้เครื่องป้องกันของเขา กำลังไปทักทายกลีบดอกไม้สีสดที่มันปิดสนิทอยู่ ชายหนุ่มไม่รอช้าเขาค่อยๆ ถูไล้มันเพื่อหยอกเย้ากับกลีบดอกไม้สีสด เพียงแค่ปลายบานของเขาสัมผัสที่เกสรดอกไม้งามเท่านั้น น้ำหวานเหนียวใสของหญิงสาวมันยิ่งไหลเอ่อออกมามากกว่าเดิมเสียอีก
แก่นกายของเขาค่อยๆ ดุนดันเข้าไปอย่างช้าๆ นาทีนี้ชายหนุ่ม เริ่มไม่สามารถอดใจไว้ได้อีกต่อไป เขากดปลายบานของเขา ลงไปในช่องอันคับแน่นนั้น ทันทีที่แก่นกายของเขาสอดแทรกเข้าไป มันทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บเป็นอย่างมาก เพราะว่าช่องนั้นคับแน่นนี้ไม่เคยมีใช้ผู้ใดได้กล้ำกลายเข้าไปมาก่อน
"ออกไปเดี๋ยวนี้นะฉันเจ็บ" แพรพลอยเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด มันทำให้ชายหนุ่มตกใจเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังไม่ได้เอะใจแต่อย่างใดเนื่องจากขนาดของเจ้าลูกชายเขามันใหญ่เกินโตเกินมาตรฐานชายไทยอยู่แล้ว มันก็ไม่แปลกที่เธอจะรู้สึกเจ็บ
"ใจเย็นๆ อีกไม่นานก็หายเจ็บแล้ว คงไม่เจอของใหญ่ขนาดนี้สิท่า" ฝ่ายชายเอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบพร่า ส่วนฝ่ายหญิงก็เจ็บเป็นอย่างมาก แต่พอเขาบอกว่าอีกไม่นานก็คงหายเจ็บเธอก็พร้อมที่จะสู้ต่อไปกับเขา
ฝ่ายชายค่อยๆ ดุนดันเจ้าความใหญ่โตเข้าไปในช่องทางรักสีสดของหญิงสาว ยิ่งเขาพยายามลุกเข้าไปเท่าไหร่เธอก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น ทำไมมันไม่ได้หายเจ็บแบบที่เขาบอก หากแต่มันยังเจ็บปวดขึ้นมากกว่าเดิมเสียอีก
"ไม่เห็นจะหายเจ็บเลย" หญิงสาวบ่นพึมพำออกมา แล้วฝ่ายชายก็เริ่มเอะใจว่าความคับแน่นนี้ มันไม่ใช่เพราะแก่นกายของเขาใหญ่โตเกินไป แต่มันคับเหมือนไม่เคยมีอาวุธอันไหนกล้ำกายเข้าไปในช่องคับแน่นนั้น
"คุณทำงานมาทั้งชีวิต แค่เจอของใหญ่เข้าหน่อย ถึงกับร้องขอชีวิตเลยเหรอ" อิฐเอ่ยถามออกไปด้วยเสียงแหบพร่านาทีนี้ต่อให้ฟ้าถล่มแผ่นดินทลายอยู่ตรงหน้าเขา เขาก็ไม่มีทางหยุดที่จะทำรักกับเธออย่างแน่นอน
"งานอะไรฉันไม่เคยทำงานแบบนี้หรอก" แพรพลอยตอบออกไปด้วยความไม่เข้าใจ ยิ่งเขาพูดเธอก็ยิ่งงง
"ไม่ต้องโกหกหรอก เพราะการโกหกของคุณก็ไม่ได้ทำให้มูลค่าในตัวคุณสูงขึ้นหรอก" อิฐยังคงไม่เชื่อในสิ่งที่หญิงสาวพูด เขาพยายามพิสูจน์หาความจริง ส่วนแพรพลอยก็รู้สึกเจ็บปวดที่ส่วนล่าง ยิ่งเขาพยายามส่งแก่นกายของเขาเข้าไปมากเท่าไหร่ ความเจ็บปวดมันก็ยิ่งทำให้เธอแทบขาดใจ