ใจเต้นแรง
473 คำ
แสงแดดยามเช้าที่ลอดผ้าม่านเข้ามา มันสร้างความรำคาญให้กับแพรพลอยเป็นอย่างมาก แพรพลอยค่อยๆ ลืมตา ดวงตายังหนักเพราะความมึนจากแอลกอฮอล์เมื่อคืน แต่เมื่อสายตาปรับเข้ากับแสงได้ สิ่งแรกที่เธอเห็นคือแผ่นหลังเปลือยเปล่าของผู้ชายคนหนึ่ง
หัวใจเธอเต้นวูบ ผ้าห่มที่พันอยู่บนตัวเธอถูกกำไว้แน่น ความทรงจำเมื่อคืนย้อนกลับมาเป็นภาพเลือนๆ
เสียงลมหายใจ รอยสัมผัส ความร้อนผ่าวของผิวกายที่แนบชิดกัน. ทุกอย่างไม่ชัดเจนพอจะเรียกว่าจำได้ แต่ก็ชัดเกินไปที่จะบอกว่าไม่เกิดขึ้น
มือเรียวสั่นเทา เธอพยายามข่มใจลุกขึ้นจากเตียงอย่างเบามือ แต่เสียงทุ้มต่ำของเขาก็ดังขึ้นจากข้างหลัง
“ตื่นแล้วเหรอ...” เสียงนั้นทำให้หัวใจเธอแทบหยุดเต้น
เธอหันกลับไป และได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยในทุกวันทำงาน หมออิฐ หมออายุรกรรมประจำโรงพยาบาลเดียวกันกับเธอ
“หมอ...อิฐ?” เสียงเธอสั่น “นี่มัน...เรื่องอะไรกันคะ” แพรพลอยไม่รู้เลยว่ามันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ยังไง เธอมาอยู่ในห้องนี้กลับมาอิฐ ทั้งที่เมื่อคืนเธอเพิ่งกินเลี้ยงอยู่กับเพื่อน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ เธอไม่เข้าใจเลยสักนิด
เขาเลิกคิ้วนิดๆ สายตานิ่ง ไม่ได้ตกใจเท่าเธอ แล้วนี่เธอรู้จักเขาได้ยังไงเธอเป็นใคร ทำไมเธอรู้ว่าเขาคือหมออิฐ
“คุณจำไม่ได้เหรอ ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น” ท่าทางของเธอมันทำให้อิฐสงสัยเป็นอย่างมากเธอกัดริมฝีปาก ส่ายหน้าแรง “ฉัน...เมา ฉันไม่รู้ว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ฉันแค่เข้าที่ฉันจองไว้แค่นั้นเอง”
ความเงียบโรยตัวอยู่ระหว่างทั้งคู่ มีเพียงเสียงนาฬิกาที่เดินต่อเนื่อง
"คุณคือใครกันแน่ช่วยบอกผมมาก่อน" หากต้องยื่นข้อเสนอบางอย่าง เขาก็จำเป็นต้องรู้ว่าเธอคือใคร
"ฉันเป็นพยาบาลที่โรงพยาบาลเดียวกับหมอนั่นแหละ" แพรพลอยตอบออกไปตามจริง เธอรู้ว่าเธอไม่มีวันหลบเขาได้ การยอมรับความจริงและบอกให้ทุกอย่างมันจบตรงนี้มันน่าจะดีกว่า "ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรฉันหรอก แค่หมอไม่ต้องทักฉันเวลาเห็นหน้า แล้วก็ลืมเรื่องนี้เหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้นแค่นั้นก็พอ"
"แต่นี่มันคือความบริสุทธิ์ของคุณเลยนะ" อิฐเอ่ยออกมาอย่างไม่เชื่อหู ผู้หญิงหลายคนพยายามที่จะกลับจะจับเขา แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เลยสักนิดเธอกับเลือกที่จะวิ่งหนีเขาทั้งที่เธอสามารถเรียกร้องให้เขาแต่งงานกับเธอได้
- ผู้เขียน
