เช้าวันใหม่ในคฤหาสน์ริมทะเล
แสงแดดสีทองอ่อนส่องลอดผ่านผ้าม่านสีขาวบางๆ เสียงคลื่นดังแผ่วๆ ผสมกับเสียงนกร้องเบาๆ
บนเตียงใหญ่ในห้องกลาง แพรพลอยกำลังอุ้มทารกน้อยที่ห่อตัวด้วยผ้าฝ้ายสีขาว ดวงตาเล็กๆ ของเด็กน้อยลืมขึ้นช้าๆ มองหน้าแม่ของตัวเองอย่างไร้เดียงสา
“อรุณสวัสดิ์ครับ...คุณลูกชายของแม่” เธอพูดเสียงเบา แววตาเต็มไปด้วยความรัก
เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า “ความสุข” ของการได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ จากปากเด็กเล็ก
จะทำให้หัวใจเธออบอุ่นได้ขนาดนี้
เสียงเปิดประตูดังขึ้นเบาๆ อิฐเดินเข้ามาในห้องในชุดลำลองง่ายๆ ในมือถือขวดนมที่เพิ่งอุ่นเสร็จ
“สองคนนี้ตื่นแต่เช้าเลยนะครับ” เขาพูดพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน
“ลูกหิวค่ะหมอ” แพรพลอยหัวเราะ “ร้องตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง”
“งั้นเดี๋ยวพ่อมาช่วยเลี้ยง” เขาวางขวดนมลงแล้วค่อยๆ อุ้มลูกจากอ้อมแขนของเธออย่างทะนุถนอม เด็กน้อยส่งเสียงแผ่วๆ เหมือนตอบรับ มือเล็กๆ จับนิ้วของเขาแ
