ขุนเขาtalk
"มิ้นท์มันไม่ใช่อย่างนั้น กูไม่เคยคิดจะให้มึงมาแทนใครเลยนะเว้ย" ผมพูดแล้วจับมือมันแต่มันก็สบับออก
"ไม่ต้องพูดละ ไม่อยากฟัง"
"ขอโทษต่อไปนี้กูจะทำอะไร จะไปไหนจะบอกมึงทุกอย่าง"
"ไม่ต้องอะ กูว่าพอเถอะกูไม่อยากรักมึงละ กูไม่อยากเจ็บ" มิ้นท์พูดแล้วเสร็จน้ำตาก่อนจะลุกขึ้น
"ไม่มิ้นท์กูขอโทษ" ผมว่าแล้วลุกตาม
"....." มิ้นท์ไม่ตอบเอาแต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความผิดหวัง
"มิ้นท์ไม่เอา กูไม่เลิก" ผมพูดแล้วจับมือมันไว้
"พอเถอะขุนเขา กูว่าจบแค่นี้ดีกว่า"มิ้นท์พูดจบก็เดินออกไป
"มึงไม่ต้อง ธันวาตามไปดิ" มนัสท์พูดแล้วจับมือผมไว้ ส่วนไอ้ธันวาก็วิ่งตามมิ้นท์ไป
"มึงนั่งลงดิขุนเขา" มนัสท์พูดกับผมด้วยหน้าตาจริงจัง "มึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้กูฟังดิ"
"พิมพ์พลอยมาขอคืนดีกู"
"แล้วมึงก็จะกลับไป"
"......"
"หึ มึงไม่ต้องไปง้อมิ้นท์แล้วนะ ปล่อยมันไปเถอะ"
"ได้ไงกูรักของกู"
"รักหรอถ้ามึงรักจริงที่กูถาม
