ฮ่องกง บ้านประธานหวัง
พลอยใสและประทีปเดินทางมาถึงบ้านพ่อของหญิงสาว หรือที่ใคร ๆ เรียกว่าประธานหวัง ผู้ชายซึ่งเธอมีเลือดเขาอยู่ในตัวครึ่งหนึ่ง วันนี้เขาในวัยเจ็ดสิบปี ซึ่งดูอย่างไรก็ไม่น่าจะถึงเจ็ดสิบ
“มาแล้วเหรออาเหม่ย” ประธานหวังมองหน้าลูกสาวคนสุดท้องที่เกิดกับภรรยาคนที่สองอย่างคิดถึง นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เห็นหน้าลูกคนเล็ก ลูกเกลียดเขา เกลียดที่เขาทอดทิ้งแม่ของเธอ เกลียดที่เขาละเลยลูก ๆ มาหลายปี ซึ่งมันก็สมควรแล้ว
“พ่อ พี่ทีปค่ะ แฟนพลอย” พลอยใสรีบแนะนำประทีปทันที สายตาของผู้สูงวัยที่ผ่านโลกมานานมาก มองดูย่อมรู้ว่าทั้งสองคนรักกันแค่ไหน แต่เพราะไม่อยากยอมรับจึงเลือกที่จะเมินเฉย
“สวัสดีครับ”
“อือ สวัสดี” เสียงตอบรับของประธานหวังถึงจะฟังดูดีเหมือนที่คนปกติทั่วไปแนะนำตัว หากแต่น้ำเสียงกลับเฉยชาจนยากจะเข้าถึง ประทีปมือเย็นลงทันที แต่เพราะมีมือของพลอยใสจับมือเขาอยู่ ความเย็นจึงถูกแทนท
