พลอยใสบ่นออกมาอย่างไม่จริงจัง ก็แค่งอนนั่นแหละ จะโทษเขาก็ไม่ได้ เพราะเอาเข้าจริง ๆ ก็ไม่ค่อยได้คุยกันเรื่องทั่วไปมากนัก พออยู่กันลำพัง ส่วนมากก็ทำกิจกรรมมากกว่าคุยกัน
พักหลังนี่เริ่มแยกไม่ออกว่าเธอหื่นหรือเขาหื่น หรือว่าหื่นด้วยกันทั้งคู่ พลอยใสฟังประทีปพูดคุยกับพ่อเธอในเรื่องแสบที่เธอเคยทำ ทั้งสองคุยกันภาษาไทยสลับภาษาจีน ฟังดูก็วุ่นวายดี
น่าแปลกใจที่พ่อเธอตอนนี้ดูเป็นพ่อมากกว่าในอดีต ตอนนั้นท่านเกรงใจภรรยาคนแรกของท่าน และเมียเอกของพ่อก็ใช่ย่อยที่ไหน ทุกครั้งที่เธอและชวีมาที่ฮ่องกงต้องคอยส่งสายตาเหยียดหยามตลอด
ก็เข้าใจว่าเมียพ่อเธอคงหวงสมบัติ สุดท้ายตอนเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งก็เอาไปไม่ได้ และยังไม่มีหลานสืบสกุลอีก บางครั้งคนเราไม่ต้องคิดถึงวันข้างหน้ามากก็ได้ ทำวันนี้ให้มีความสุขก็พอ
“ไว้พ่อจะไปเยี่ยมที่เมืองไทย” ประธานหวังกอดลูกสาวคนเล็ก นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้กอด
“ไว้ผมจะมาหาใหม่
