“พี่ไม่เป็นไรครับ พี่โอเค” ประทีปโล่งใจที่เขาเปลี่ยนเสื้อเปื้อนเลือดออกไปแล้ว ไม่อย่างนั้นพลอยใสคงตกใจมากกว่านี้
“รู้ไหมว่าพลอยเป็นห่วงแค่ไหน เกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่ยอมเล่าให้ฟัง” พลอยใสเอ่ยตัดพ้อ เพราะทั้งประทีปและเพื่อน ๆ ของเขาไม่มีใครยอมบอกว่าเกิดอะไรขึ้น
“นอนก่อนไหมครับ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน พรุ่งนี้พี่เล่าให้ฟังนะคนดี” ประทีปอุ้มพร้อมทั้งจูบคนในอ้อมแขน เดินตรงไปยังห้องนอน ทั้งสองจูบกันอยู่ยาวนานหลายนาที
จูบที่เหมือนปลอบประโลมคนทั้งคู่ จูบที่มากกว่าจูบ ทั้งสองต่างกอดกันและลูบหลังกันไปมา เพื่อให้หายตกใจด้วยกันทั้งคู่ ลมหายใจของพลอยใสสม่ำเสมอแล้ว ประทีปยังคงลูบแผ่นหลังบาง นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้
เขาเกือบไม่ได้กลับมาเจอหน้าพลอยใสแล้ว ความตายมันใกล้ขนาดนี้เลยเหรอ
ย้อนไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อน ที่ไนต์คลับ ก่อนเริ่มงาน
ประทีปมองหน้าคนที่นั่งรอเขาอยู่หน้าไนต์คลับ เขาถอนหายใจอย
