สามวันต่อมา
แสงแดดยามเย็นสาดผ่านกระจกใสสะท้อนกับชุดเดรสยาวสีงาช้างที่แขวนอยู่หน้ากระจก ชุดที่ได้มาจากเว่ยหลง ส่วนเขาน่ะเหรอ ออกไปตั้งนานแล้ว ไม่รอเธอด้วยซ้ำ
ขณะนั้นเอง
ครืด ครืด~
เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างกายสั่นขึ้น ไม่รอช้าคนตัวเล็กรีบกดรับทันที
“พร้อมยัง?”
เสียงคะนิ้งดังออกมาจากปลายสาย น้ำเสียงเจือทั้งตื่นเต้นและจริงจัง
“พร้อมแล้วแก”
น้ำหอมตอบเสียงมั่น แต่แววตาในกระจกยังสั่นไหวเล็กน้อย เธอสูดลมหายใจลึก ก้มลงสวมรองเท้าส้นสูง ก่อนจะคว้ากระเป๋าคลัทช์คู่ใจออกจากห้อง
ทันทีที่เธอก้าวออกจากประตูบ้านตระกูลเตโชพัฒน์ รถตู้สีดำเงาก็ค่อย ๆ แล่นมาหยุดตรงหน้า
ครืด~
ประตูเลื่อนเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าของคะนิ้งที่ยิ้มกว้าง
“ขึ้นมาเลยเพื่อนรัก ถึงเวลาแล้วที่เราจะได้เปิดโปงเรื่องเมื่อสองปีก่อน!”
น้ำหอมขึ้นรถไปนั่งข้าง ๆ เพื่อน ก่อนคะนิ้งจะยื่นกระดาษการ์ดเชิญให้ดู การ์ดหรูสีทองประทับตราแบ
