ครึ่งชั่วโมงต่อมา…
ห้องพักพยาบาลพิเศษชั้นสิบของโรงพยาบาลศิริเวชเงียบสงบ เสียงฝนที่ตกปรอย ๆ ข้างนอกกระจกสะท้อนเงาร่างบางในชุดพยาบาลสีขาวสะอาดตา น้ำหอม พิมพ์ชนก มณีรัตน์สกุล ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ มองภาพสะท้อนของตัวเองอย่างครุ่นคิด
มือเรียวถือแฟ้มเอกสารหน้าที่ของ “พยาบาลส่วนตัว” ไว้อย่างตั้งใจ เธอกวาดสายตาอ่านทุกบรรทัด ตั้งแต่เรื่องการดูแลผู้ป่วยหลังอุบัติเหตุ การให้ยา การสังเกตอาการ ไปจนถึงระเบียบการเข้าเยี่ยม “วีไอพี”
ทั้งหมดนี่วินเป็นคนจัดการให้ทั้งหมด โดยไม่ผิดกฎของโรงพยาบาล แถมยังมีผลที่ดีในการรักษาอีกด้วย
ขณะเดียวกัน วินก็ได้รับมอบหมายจากเธอให้ไปบอกกับเว่ยหลงว่า “คุณแม่เป็นคนจัดหาพยาบาลส่วนตัวมาให้” เพราะตอนนี้ชายหนุ่มยังขยับตัวไม่สะดวก และไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เต็มที่
แอด~
เสียงเปิดประตูจากด้านนอกดังขึ้นเบา ๆ พร้อมกับเสียงอันคุ้นหู
“ยัยน้ำหอม สู้ ๆ นะ”
เสียงของคะนิ้งดัง
