สามวันผ่านไป
ที่ห้องพักฟื้นวีไอพีของโรงพยาบาลศิริเวชอบอวลด้วยกลิ่นยาผสมกลิ่นดอกไม้สดที่คุณหญิงวิกานดานำมาวางไว้ข้างเตียงลูกชาย
เช้าวันนี้ คุณหมอประจำตัวของเว่ยหลง เดินเข้ามาพร้อมแฟ้มผลตรวจในมือ
ฟึบ!
เสียงเปิดแฟ้มดังแผ่วเบาก่อนชายวัยกลางคนจะยิ้มบาง ๆ
“ผลซีทีสแกนปกติดีนะครับ ไม่มีเลือดคั่งในสมอง ตอนนี้ร่างกายคุณเว่ยฟื้นตัวได้เร็วกว่าที่หมอคิดไว้มาก”
“หมายความว่าผมกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมครับ”
น้ำเสียงทุ้มของชายหนุ่มยังแผ่ว แต่แฝงความตั้งใจแน่วแน่
คุณหมอยิ้มพยักหน้า
“ครับ อนุญาตให้กลับได้ แต่ต้องพักผ่อนเยอะ ๆ อย่าทำงานหนัก งดใช้สมองเครียด ๆ ไปก่อน อย่างน้อยสองสัปดาห์นะครับ”
เว่ยหลงพยักหน้าเบา ๆ “เข้าใจครับหมอ”
คุณหมอปิดแฟ้มแล้วพูดต่อ
“แต่อีกเรื่อง… แผลที่ศีรษะยังบวมอยู่เล็กน้อย ถ้ามีอาการปวดหัวมากผิดปกติ หรือมึนงง ให้รีบกลับมาหาหมอทันทีนะครับ อย่าฝืนเด็ดขาด”
“ครับ” เขาตอบรับเรีย
