ไม่นานนัก
ตึก ตึก ตึก!
เสียงฝีเท้าหลายคู่ดังขึ้นพร้อมกับเงาร่างของสาวใช้สามคนที่ถือไฟฉายเดินเข้าไปในเรือนคนใช้
กลิ่นฝุ่นอับจากห้องเก็บของเก่าลอยคลุ้งในอากาศ ก่อนที่เสียง กึก ของลูกบิดจะดังขึ้น ประตูไม้เก่าถูกผลักจนเปิดกว้าง แสงสว่างจากไฟฉายวาบเข้ามาจนคนที่อยู่ด้านในต้องยกมือบังหน้าไว้โดยสัญชาตญาณ
“ใครน่ะ…”
น้ำเสียงของน้ำหอมแผ่วพร่า ทั้งอ่อนแรงและแฝงความไม่พอใจ
ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งตัวได้ เสียงคุ้นหูของใครบางคนก็ดังขึ้นจากด้านหลัง เสียงมันหวาน ออกเย็น ๆ แต่เฉียบคมราวกับมีด
“จับมันมัดไว้”
พราวรุ้งในชุดเดรสผ้าไหมสีนู้ดก้าวเข้ามาอย่างช้า ๆ แสงไฟสะท้อนเข้ากับต่างหูเพชรระย้า เธอยืนกอดอก สายตาเย็นชาไร้เมตตา
“คุณหนู… จะดีเหรอคะ” สาวใช้คนหนึ่งลังเล
“ทำตามที่สั่ง!” น้ำเสียงพราวรุ้งแข็งขึ้น
สาวใช้รีบตรงเข้าไปจับแขนคนตัวเล็กที่พยายามขืนไว้เต็มแรง
“ปล่อยนะ! จะทำอะไรอีก” น้ำหอมตวาดเสียงสั่
