เล่นรักกับคุณลุง

น้ำปลาหมด

วันนี้อากาศร้อนมาก แอร์ที่บ้านยังมาเสียอีก ปอยนั่งกินน้ำอัดลมอยู่หน้าบ้านกับน้าเล็ก แม่กับพ่อของปอยแยกทางกัน ทิ้งปอยไว้กับน้าเล็กตั้งแต่เด็ก ปอยถูกน้าเล็กเลี้ยงมาแบบตามมีตามเกิด แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีที่พึ่งพาได้เลย

ปอยมองดูข้าวสารเหลือเพียงครึ่งถุง มีปลากระป๋องสองกระป๋องกับไข่อีก 3 ลูก ทั้งบ้านมีแค่นี้จริง ๆ แอร์ที่เสียก็อย่าหวังจะได้ซ่อมถ้าน้าเล็กยังเล่นไพ่ไม่ได้ น้าเล็กเป็นเมียน้อยตำรวจ อาชีพหลักคือเล่นไพ่ อาชีพรองคือขายข้าวต้มมัด แล้วแต่ว่าน้าเล็กอยากจะขายรึเปล่า ถ้าวันไหนเสียไพ่ไม่มีอารมณ์ทำข้าวต้มมัดน้าเล็กก็ไม่ขาย

"อีปอย"

"จ้าน้าเล็ก อยู่ใกล้แค่นี้ทำไมต้องตะโกนด้วย"

"น้ำปลาหมด กูจะยำปลากระป๋องให้กิน ไปซื้อน้ำปลาหน่อย"

"จ้า ๆ ปอยจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย"

"เงินอยู่หลังตู้เย็น เอาไปยี่สิบบาทพอ อย่าเอาไปเกินนะมึงเอาไว้ซื้อข้าวสาร"

"ขอสิบบาทซื้อไอติมมั่งสิ วันนี้มันร้อน"

"เออ ก็ได้ แต่พรุ่งนี้มึงไปช่วยกูขายข้าวต้มมัดด้วยล่ะ ถือว่ามึงเบิกค่าไอติมล่วงหน้า"

"จ้า"

ปอยรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน สวมเสื้อคลุมยาวคลุมก้นแล้วขึ้นขี่จักรยานสีชมพู

"อ้าวนี่มึงจะไปไหน"

"ไปซื้อน้ำปลาไงจ๊ะน้า"

"ร้านยายแอ๊ดหน้าปากซอยมีทำไมไม่เดินไป"

"หนูจะไปซื้อบ้านลุงแซมดีกว่า ราคาถูกดี"

"ทำไมมึงชอบไปซื้อของร้านลุงแซมจังเลยวะ ไม่ใช่มึงชอบลุงเค้าหรอกเหรอ อีเด็กแก่แดด"

น้าเล็กนึกถึงหน้าลุงแซม จะว่าลุงก็ไม่เชิงเพราะชายหนุ่มยังไม่แก่ขนาดนั้น อายุเพียงสี่สิบห้า มีเชื้อสายตะวันตก เรียกว่าหล่อล่ำน่าขยี้สุด ๆ น้าเล็กยังเคยอยากขยี้ลุงแซมเช่นกัน แต่ลุงแซมกลับไม่เหลียวแลหญิงสาวคนไหนตั้งแต่เมียตายไปเกือบห้าปีแล้ว

ส่วนน้าเล็กจะไปขยี้ลุงแซมก็ไม่ไหว น้าเล็กยังต้องใช้เงินจากดาบหมูอยู่ มีผัวเป็นตำรวจใครจะกล้าอ้าขาให้คนอื่น เสี่ยงปืน เสี่ยงคุกด้วยในกรณที่ดาบหมูโกรธแล้วอาจจะจับน้าเล็กเข้าคุกข้อหาเล่นไพ่

"เปล่าซะหน่อย น้ำปลาถูกกว่าตั้งสองบาท หนูเลยจะไปซื้อร้านลุงแซม"

"ให้มันจริง กูส่องเห็นใจร่าน ๆ ของมึงรำไร"

"น้าเล็ก ดาบหมูมา" ปอยหันหน้าไปบอกน้าเล็ก

"เออ รู้แล้ว" น้าเล็กวิ่งเข้าไปแต่งตัวทันที จากสภาพอีเพิ้งผ้าถุงยับนั่งเล่นไพ่ น้าเล็กไล่ตะเพิดเพื่อนร่วมวงออกไปบ้านใครบ้านมัน น้าเล็กใส่กระโปรงยีนส์สั้นไม่สวมชั้นใน สวมเสื้อกล้ามถอดง่ายแปะเพียงที่แปะจุก รีบผัดแป้งพัฟโบกหนา ๆ กลบขอบตาคล้ำ ทาปากสีแดงฉ่ำแวววาว แล้วรีบออกมายืนยั่วดาบหมูเหมือนกระหรี่เรียกแขก

"คิดถึงจังเลยค่ะพี่หมู" น้าเล็กยั่ว สงสัยเสียไพ่แน่นอน เลยกะจะตุ๊บเงินดาบหมูสักพันสองพัน ไม่งั้นน้าเล็กไม่พูดดีขนาดนี้หรอก

ดาบตำรวจชุมพลหรือดาบหมูเดินเข้ามาในบ้านไม้ชั้นเดียวสีฟ้าสดยิ่งกว่าท้องฟ้าในหน้าแล้ง ปอยแอบเอาจักรยานจอดไว้ที่พุ่มไม้ข้างบ้าน เดินย่องเข้าไปแอบดูน้าเล็กกับดาบหมูทางหน้าต่าง

ดาบหมูจูบน้าเล็ก มือสอดเข้าใต้กระโปรง

"ไม่ใส่ชั้นในเหรอ" ดาบหมูทำสายตาวิบวับ

"ไม่ได้ใส่อ่ะ ลืม"

"ลืมหรืออ่อยเอาดีๆ"

"เอาดีๆ ก็อยากถูกเอา"

ดาบหมูจับน้าเล็กนั่งถ่างขาบนโต๊ะกินข้าว กระโปรงยีนส์ร่นขึ้นไปสูงพ้นสะโพก น้าเล็กแหกกลีบสาวอ้าขาเอามือขยี้สวาทของตัวเอง น้ำร่านของน้าเล็กเปียกเยิ้มตามง่ามนิ้วขณะขยี้อย่างเมามัน

"อ๊าาา พี่หมู เสียบสดเลยนะ อยากถูกเอาแบบสุดๆ เลย"

"สดมันแตกง่าย ใส่ถุงดีกว่า"

"ไม่เอา อยากให้เสียบสดอ่ะ"

"ตามใจนะ"

ดาบหมูงัดท่อนหนาใหญ่ออกมาจากกางเกง ดาบหมูอายุ 30ปี สูงใหญ่ ท่อนเอ็นก็โคตรใหญ่ ปอยเห็นดาบหมูเขี่ยส่วนหัวบวมเป่งชุ่มไปด้วยน้ำเหนียวใสชุ่มฉ่ำไปบนติ่งเนื้อกลางลำตัวของน้าเล็ก แล้วค่อยๆ ดันท่อนรักเข้าในร่องน้าเล็กช้า ๆ ปอยดูภาพนั้นอย่างจดจ้องยิ่งกว่าภาพสโลโมชั่น น้ำใคร่ของปอยหลั่งใหลออกมาจนชุ่มกางเกงชั้นใน

ปอยรีบวิ่งไปที่จักรยาน

ในหัวปอยกับใจสาวร่าน ๆ นึกถึงแต่หน้าลุงแซม

ปอยต้องไปซื้อน้ำปลาให้เร็วที่สุด