ภิณลืมตาตื่นขึ้นมาในในตอนเช้าด้วยแสงแรกของวันที่สาดส่องเข้ามาปะทะกับใบหน้าจิ้มลิ้มอย่างพอดิบพอดี แสงนั้นทำให้ดวงตาที่เพิ่งเปิดขึ้นต้องหรี่ลงปรับแสงอีกครั้ง ก่อนจะลืมตาขึ้นในอ้อมกอดของรัณย์ เขายังคงหลับสนิทด้วยลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอ
ภิณมองใบหน้าหล่อเหลาตามแบบฉบับหนุ่มลูกครึ่งแล้วแอบยิ้มคนเดียว ยกมือขึ้นไปแตะที่แก้มเขาเบาๆ ด้วยกลัวว่าคนหลับจะตื่น ก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊บริมฝีปากหนาของเขาแล้วค่อยๆ แกะพันธนาการออกอย่างเบามือ ลุกขึ้นไปจัดการทำธุระส่วนตัวก่อนจะออกไปเตรียมอาหารเช้าไว้ให้เขา ก่อนจะเดินทางไปฟาร์มสุนัขที่สวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี
รัณย์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาควานหาร่างเล็กข้างตัว พบเพียงความว่างเปล่า เหลือบตามองดูนาฬิกาที่บ่งบอกเวลาเจ็ดโมงครึ่ง สายตาพลันไปเห็นกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กแปะอยู่บนหัวเตียง 'หนูภิณรักลุงรัณย์...ตื่นมาอย่าลืมคิดถึงหนูภิณนะ...รีบอาบน้ำแต่งตัวนะคะวันนี้ต้องพาสตีฟไปห
