"สตีฟใจเย็น น้องยังเด็กอยู่ เบาๆ น้องหน่อย" เอรินร้องบอกเมื่อสตีฟงับคอลากลูกสุนัขเข้าไปในบ้าน
"ไหนบอกจะหาแฟนแล้วทำไมได้เจ้าตัวเล็กกลับมา" ภูเอ่ยถาม
"ได้เชื้อพ่อมาค่ะ ชอบเด็ก" ภิณตอบคนเป็นพ่อหน้าทะเล้น ในอ้อมกอดมีลูกสุนัขอีกตัว ส่วนรัณย์เอารถไปเก็บ
"สตีฟเอ้ย ต้องเอามาเลี้ยงต้อยอีกกว่าน้องจะโต" เอรินยิ้มขำพลางส่ายหน้าเบาๆ
โฮ่งๆ
สตีฟวิ่งกลับมาหาลูกสุนัขอีกตัว ภิณวางลงบนพื้น สตีฟก็ทำเหมือนเดิมงับคอลากเข้าบ้าน แต่ลูกสุนัขที่ถูกคาบไปตัวแรกวิ่งสวนออกมา พอเอาอีกตัวเข้าบ้านอีกตัวก็วิ่งสวนออกมาเป็นอยู่แบบนี้หลายรอบ จนสตีฟนอนหงายท้องราวกับหมดแรงที่จะวิ่งคาบไปคาบมาแล้ว เรียกเสียงหัวเราะให้กับทุกคน
"คืนนี้นอนบ้านกันหรือเปล่า" ภูเอ่ยถามขณะรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน
"นอนค่ะ บราวนี่กับคุกกี้ยังไม่ชิน คืนนี้ต้องร้องแน่ๆ เลย ภิณไม่อยากรบกวนคุณพ่อคุณแม่ต้องมาคอยดูแลเจ้าสองตัวนี้ แค่ทุกวันนี้ภิณก็เกรงใจ
