"พี่รัณย์!!!" เสียงภิณร้องเรียกคนตัวสูงดังลั่น
"ภิณเป็นอะไร" รัณย์ตาลีตาเหลือกวิ่งออกมาจากห้องน้ำทั้งที่ศีรษะยังมีฟองแชมพูอยู่เต็ม หยดน้ำเกาะพราวไปทั่วร่างกายกำยำ มือหนาพันปมผ้าขนหนูที่เอวสอบอย่างลวกๆ ถามด้วยความร้อนใจกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป
"พี่รัณย์เห็นข่าวยัยป้าแพรยัง" ภิณถามเสียงตื่น
"ที่เรียกพี่เสียงดังลั่นอย่างกับเป็นอะไรนี่คือจะเรียกพี่มาถามเรื่องข่าว" รัณย์เท้าเอวกลอกตาไปมาเมื่อรู้สาเหตุที่เธอร้องเรียกเขาเสียงดังลั่น
"ก็ใช่ไง พี่รัณย์ดูสิยัยป้าแพรถูกสาดน้ำกรด นี่ๆ มีรูปด้วย จับคนทำได้แล้วด้วยนะ ในข่าวบอกว่ายัยป้าแพรไปยุ่งกับสามีของลูกรัฐมนตรีจนทั้งคู่หย่าร้างกัน ผู้หญิงเลยแค้นมาดักสาดน้ำกรด แล้วกร่อนผมหมดเลย ตัดชุดจนขาดด้วย พี่รัณย์ดูสิ น่ากลัวอ่ะ" ภิณเดินมายืนข้างๆ คนตัวสูงเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ให้เขาดูภาพข่าวของแพรกับคู่กรณี
"แค่นี้ใช่ไหม พี่จะได้ไปอาบน้ำต่อ ไอ้เราก็นึกว่าเป็นอ
