"เบบี้น้อยมากินอาหารเช้าก่อนไปเรียนนะลูก" เสียงของมาร์ลีนดังขึ้นเมื่อภิณที่อยู่ในชุดนักศึกษาเดินออกมาจากห้องนอนกับรัณย์
"นี่พ่อกับแม่เข้ามาห้องผมได้ยังไง" คิ้วหนาขมวดกันเป็นปมเอ่ยถามคนเป็นพ่อเป็นแม่อย่างสงสัย เพราะเขาไม่เคยให้คีย์การ์ดกับทั้งสองคน
"ภิณเอาให้คุณพ่อคุณแม่เอง แล้วภิณก็ไปขอที่นิติบุคคลมาอีกอัน หอมจังเลยค่ะคุณแม่" ภิณตอบก่อนจะเดินไปดูอาหารบนเคาน์เตอร์ที่มาร์ลีนทำใส่จานวางไว้ โดยมีธนากรที่นั่งชิมอาหารฝีมือของภรรยาอยู่ด้วย
"ไม่ได้หอมอย่างเดียวนะ อร่อยมากๆ ด้วยนะเบบี้น้อย"
"ผมอยากให้พ่อกับแม่ไปพบกับครอบครัวภิณ" รัณย์หย่อนตัวลงนั่งเก้าอี้ข้างๆ คนเป็นพ่อ
"ฉันกับแม่แกต้องไปอยู่แล้ว ก็แกเล่นเอาลูกสาวเขามาอยู่ด้วยขนาดนี้ ...ภิณนัดครอบครัวภิณทานข้าวกันด้วยนะลูก" ธนากรตอบลูกชายเสียงแข็ง แต่พอคุยกับภิณน้ำเสียงกลับแปรเปลี่ยนเป็นนุ่มนวล จนคนเป็นลูกแท้ๆ ถึงกับกลอกตาไปมาในความสองมาตรฐาน
