"อื้อออ...หาววววว...ลุง...ฝันดีจัง ลุงกลับมาหาภิณแล้ว" คนตัวเล็กยกแขนขึ้นบิดขี้เกียจไปมา ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นใบหน้าหล่อเหลาของรัณย์ที่ระบายยิ้มอ่อนโยนมาให้เธอ
"ตื่นแล้วก็ลุก พ่อเธอโทรมาตามแล้ว" น้ำเสียงทุ้มบอกคนที่นอนหนุนตักเขาอยู่ ทำให้เธอรู้ตัวว่าไม่ได้ฝันไป
"ยังไม่อยากลุกเลย อยากนอนมองหน้าลุงแบบนี้" ภิณยกมือขึ้นมาสัมผัสที่แก้มของรัณย์อย่างแผ่วเบา ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือลูบไปมาช้าๆ อย่างอ่อนโยน ตาจ้องมองใบหน้าของเขาตลอดเวลา
"เธอยังจำจูบของฉันได้ใช่ไหม" นัยน์ตาของเขาเป็นประกายด้วยรอยยิ้ม มือหนากุมมือเล็กที่กำลังลูบแก้มเขามาพรมจูบอย่างอ่อนโยนด้วยความคิดถึงและโหยหา
"วันนี้ลุงก็จูบภิณไปตั้งหลายทีแล้วไง"
"ไม่ใช่จูบแบบนี้สิ"
"จูบแบบที่ลุงเอาลิ้นลุงใส่ปากภิณน่ะเหรอ"
"อืม จูบได้ไหม"
"ไม่เอา ยังโกรธอยู่"
"ถ้าทำให้หายโกรธก็จูบแบบนั้นได้ใช่ไหม"
"ก็ต้องคิดดูก่อนอีกแหละ"
"หก
