รัณย์มองดูภิณให้นมลูกด้วยความสุข ตั้งแต่เกิดมาวันนี้เป็นวันที่เขามีความสุขมากๆ อีกวันหนึ่ง ดีที่เด็กๆ ผลัดกันร้องหิวนม ทำให้ลูกน้อยทั้งสามสามารถผลัดกันเข้าเต้าได้ พี่สาวทั้งสองกินไม่ทันไรก็อิ่มและนอนหลับไป ทุกคนจึงได้โอกาสตั้งวงล้อมเข้ามาเชยชมในยามหลับใหล ถึงแม้จะไม่ได้อุ้ม ไม่ได้สัมผัส แต่แค่นี้ก็มีความสุขกันแล้ว
"กินเยอะจังเลยคริสต์ กลัวโตไม่ทันพี่แคลร์กับพี่เคทหรือไง หืม?" รัณย์ทำเสียงเล็กเสียงน้อยคุยกับลูกชายที่ดูดนมไม่ยอมปล่อยสักที ตามความคิดของเขาคงเป็นเพราะคริสต์ตัวเล็กกว่าพี่สาวทั้งสองมากเลยต้องกินให้เยอะๆ เพื่อจะได้ตัวโตทันพี่ พลางใช้นิ้วลูบแก้มน้อยเพลินมือ
"ตัวผมเล็ก ผมต้องกินเยอะๆ ครับ" ภิณก้มหน้าพูดกับลูกชายตัวน้อยที่กำลังดูดนมจากเต้า ทำเลียนเสียงว่าตัวเองเป็นคริสต์ตอบรัณย์
"ภิณว่าคริสต์เหมือนพี่ไหม" รัณย์อ้อมมานังซ้อนหลัง วางคางไว้บนไหล่เล็กของภิณ เขาก้มมองลูกชาย บางทีก็หอม
