เมื่อบัวรินเดินทางมาถึงโรงพยาบาลเจ้าสัว
ภวัตก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพอดี พอเห็นหน้าบัวรินก็อดแปลกใจไม่ได้ แต่วัลลีย์ก็เป็นคนอธิบายทุกอย่าง จนชายชราเข้าใจ
บัวรินอยู่ดูแลเจ้าสัวจนท่านผล็อยหลับไปอีกครั้ง จึงถูกภวินท์อาสาจะพากลับไปส่งที่บ้าน ซึ่งวัลลีย์ก็ไม่สามารถยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือหลานสาวได้
ภวินท์ลากแขนบัวรินมาขึ้นรถ จากนั้นก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของตัวเอง
“บัว... พักโรงแรมแถวๆ โรงพยาบาลก็ได้ค่ะ”
“กลับไปนอนบ้านแล้วทำไม หรือว่าเธอกลัวอะไรฉัน”
“ปะ เปล่าหรอกค่ะ”
ภวินท์เอียงหน้ามอง แค่นยิ้ม “ฉันจะบอกอะไรให้นะ ไม่ว่าเธอจะพักที่โรงแรม หรือว่าที่ไหน ฉันก็จะเอาเธอทั้งคืนอยู่ดี”
“คุณไบร์ท...”
“เอาเธอให้ยับ ให้สาสมกับที่เธอบังอาจหนีฉันไป”
“ความจริง... มีบัวหรือว่าไม่มี มันก็ไม่ได้ทำให้คุณไบร์ทรู้สึกอะไรอยู่แล้วนี่คะ”
ใช่ มันควรเป็นอย่างนั้นแหละ ตอนเขาทำแบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว
“เธอไม่ต้องมาเข
