และสิ่งที่หวาดกลัวมันก็เกิดขึ้นจริงจนได้ บัวรินเดินถือที่ตรวจครรภ์จำนวนสามอันและทุกอันขึ้นสองขีดออกมาหาวัลลีย์
“เป็นยังไงบ้างบัว”
สีหน้าของหลานสาวทำให้วัลลีย์แทบล้มทั้งยืน
“อย่าบอกนะว่าบัวท้อง...?”
บัวรินปล่อยน้ำตาให้ไหลรินออกมา พร้อมกับยื่นที่ตรวจครรภ์ให้กับวัลลีย์
วัลลีย์ช็อกไม่ต่างกัน แต่กระนั้นก็ยังได้สติประคองร่างของหลานสาวให้ไปนั่งบนเตียงได้ในที่สุด
“บัวจะทำยังไงต่อไปลูก... บัวรู้ใช่ไหมว่าคุณไบร์ทกำลังจะแต่งงาน”
“บัว... จะไม่มีวันทำให้เจ้าสัวกับคุณไบร์ทต้องลำบากใจหรอกค่ะป้าวัล”
บัวรินช้อนตาขึ้นมองวัลลีย์และฝืนยิ้มออกมา
“ป้าวัลช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก่อนได้ไหมคะ อย่าเพิ่งบอกใคร”
“ได้สิ ป้าไม่บอกใครหรอก แต่ท้องของบัวจะต้องโตขึ้นทุกวัน ไหนจะเรื่องที่มหา’ลัยอีก”
“บัวจะไปดรอปเรียนเอาไว้ก่อนจ้ะป้าวัล เสร็จแล้วบัวค่อยคิดว่าจะทำยังไงต่อไปดี”
วัลลีย์ยกมือขึ้นจับแขนของบัวริน
