บทที่ 25
ห้องต้องห้าม
พวกฉันเดินทางมาถึงชายแดนในเวลาตีสี่ บอกตรง ๆ ว่าโคตรง่วงแม้ฉันจะหลับมาตลอดทางแต่ก็สะดุ้งตื่นทุกครั้ง เส้นทางคดเคี้ยวทั้งเปลี่ยวทั้งน่ากลัว ทำไมพวกเขาไม่นั่งเครื่องบินมากันนะ
มาถึงเขตชายแดนก็มีรถหรูมาจอดรออยู่ที่ฝั่งประเทศเพื่อนบ้าน คุณโปรดและคุณปราณพาฉันลงมาจากรถ ทั้งทหารและเจ้าหน้าที่ต่างก้มคำนับให้พวกฉันทั้งสามคนก่อนจะเปิดประตูให้พวกฉันข้ามไปอีกฝั่ง เพื่อนั่งรถไปยังบ่อนของคุณโปรด
ตอนแรกฉันคิดว่ามันจะเป็นบ่อนธรรมดาที่เป็นบ่อนไม้ผุพังหรือไม่ก็เป็นตึกเก่า ที่ไหนได้มันทั้งหรูหราทั้งดูดีทำไมถึงเข้าขั้นวิกฤตได้ล่ะ
"เดี๋ยวแม่บ้านจะพาเธอไปที่ห้องพัก พวกฉันสองคนขอคุยกับลูกน้องก่อนแล้วจะตามขึ้นไป"
"ค่ะ พวกคุณรีบมานะฉันเริ่มรู้สึกกลัวแล้ว"
"อยู่ที่นี่ไม่มีใครทำอะไรเธอ แต่ถ้าจะออกไปเดินเพ่นพ่านอันนั้นก็ไม่แน่"
ฉันหันไปจิกตาใส่คุณโปรด ใครจะบ้าออกไปเดินล่ะ แค่เดินเข้ามาใน
