บทที่ 8 ไมค์สีชมพู
1383 คำ
บทที่ 8
ไมค์สีชมพู
"ถ้าปากดีฉันก็ไม่รับรองว่าดอกมันจะเพิ่มขึ้นไหม เธอมาอยู่ที่นี่ลองคิดทบทวนดูดี ๆ ว่าควรทำตัวยังไงให้เจ้าหนี้ยอมลดหนี้สินให้เธอ"
ในขณะที่คุณโปรดกำลังพูดฉันก็รู้สึกว่าฉันกำลังนั่งทับอะไรบางอย่างที่มันตื่นตัว ใบหน้าของฉันเริ่มร้อนผ่าวแม้แต่คุณโปรดก็เริ่มหูแดง
"ที่ฉันนั่งทับอยู่นี่...คืออะไรคะ?"
"หนอนตัวสีเขียวของเธอไง ลืมไปแล้วเหรอ?"
"โอ๊ะ!"
คุณโปรดจับฉันหันมาจนตอนนี้ฉันกำลังนั่งคร่อมโดยหันหน้าเข้าหาเขา ในห้องทำงานก็ได้เหรอ แล้วต้องเรียกคุณปราณเข้ามาร่วมสมทบด้วยหรือเปล่า โดนอีกทีหนี้สินฉันจะลดอีก 15 ล้านไหมนะ
ตอนนี้ฉันได้แต่นั่งมองหน้ามองดูความหล่อเหลาของคุณโปรด แทนที่เขาจะทำอะไรกับฉันเขากลับนั่งเฉย ๆ แต่สายตามันเหมือนคนกำลังท้าทายความสามารถของฉันอยู่ ฉันเองก็ไม่เก่งไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไง
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
(คุณโปรดครับท่านผู้การมาขอพบครับ)
"อืม!"
"อ๊ะ! คุณจะทำอะไร!"
ฉันถูกดันลงมาใต้โต๊ะ ฉันจึงทำได้แค่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหว่างขา เสียงประตูเปิดเข้ามาพร้อมกับเสียงฝีเท้าของใครหลายคน
"สวัสดีครับท่านผู้การ มาหาผมถึงบ้านเลยมีธุระอะไรหรือเปล่า"
"ก็เรื่องบ่อนที่ชายแดนนั่นแหละ ตอนนี้ฝั่งโน้นก็อยากได้ค่าส่วยเพิ่ม"
"แค่นั้นก็มากพอแล้วจะเอาอะไรนักหนา"
"ดูท่าจะไม่ง่ายเหมือนเดิม เราไปใช้พื้นที่ประเทศเพื่อนบ้านในการเปิดบ่อน ตอนนี้ประเทศเพื่อนบ้านก็ขยายกิจการมีการค้าประเวณีด้วย ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็เป็นพวกลูกหนี้ในบ่อนนั่นแหละครับ"
ฉันมองดูสีหน้าของคุณโปรดเขาหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู มันน่าจะเป็นรายรับรายจ่ายของบ่อนที่ชายแดน ฉันเห็นเขามีอาการเคร่งเครียด อาจจะเพราะรายได้ที่มันหายไปแถมฝั่งนั้นยังดึงลูกค้ารวมทั้งมีการขายบริการด้วย
ผ่านไปเกือบสิบนาทีฉันเริ่มรู้สึกเมื่อยที่ต้องย่อตัวอยู่ใต้โต๊ะทำงาน จึงสะกิดขาเขายิก ๆ แต่คุณโปรดก็ไม่สนใจแค่ส่งสายตาลงมาดุฉันให้ฉันอยู่เฉย ๆ
ใครมันจะไปทนได้ พอฉันจะขยับเขาก็หนีบตัวฉันไว้แบบนี้
ฉันคงต้องจัดการไอ้คนใจร้ายด้วยการรูดซิปกางเกงจนเขามีสีหน้าตกใจ แต่ก็พยายามเก็บอารมณ์เอาไว้
"คุณโปรดจะรับมือยังไงดีครับ ตอนนี้ถ้าเราไม่ยอมจ่ายเงินพวกมันเป็นไปได้ว่ามันจะบีบคั้นจนบ่อนเราขาดรายได้"
"อืม... "
ฉันไม่รู้ว่าคุณโปรดพูดอะไรต่อ เพราะตอนนี้เจ้าหนอนน้อยที่มันกำลังขยายตัวใหญ่ขึ้นกำลังถูกฉันใช้นิ้วชี้เขี่ยอยู่บริเวณส่วนหัว
คุณโปรดสอดมือลงมาใต้โต๊ะจับบริเวณท้ายทอยฉันกดเข้าหาตัว ทำให้ปากของฉันครอบอมหนอนของเขาเต็มปาก
ฉันดูดหนอนยักษ์ตัวใหญ่พยายามเก็บเสียงไม่ให้ส่งเสียงดัง
ยิ่งเห็นอาการของคุณโปรดฉันก็ยิ่งสนุกอยากแกล้งให้เขาตบะแตก
คนแบบเขาต้องโดนลงโทษเสียบ้าง
"คุณโปรดครับง่วงหรือเปล่าครับ"
"มะ ไม่ ๆ คุยต่อเลย อืม..."
"ผมคิดว่าพวกลูกหนี้ของเราน่าจะไปรวมตัวกันอยู่ที่นั่น พวกมันถึงได้แก้เกมพวกเราได้ตลอด ขนาดเราเพิ่มโต๊ะในบ่อนพวกมันก็แจกเงินแลกเข้าทำให้คนแห่แหนกันไปที่นั่น"
"อืม..."
คุณโปรดสอดมือลงมาลูบหัวฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองดวงตาของเขาที่มันหยาดเยิ้ม ฉันจึงเร่งอมส่วนหัวแล้วดูดแรง ๆ ใช้สองมือช่วยส่งให้เขาถึงสวรรค์โดยเร็ว
อ๊อก~
เสียงที่เล็ดลอดออกมาทำให้คุณโปรดขึงตาเล็กน้อย ฉันจึงระวังตัวไม่ยอมส่งเสียงใด ๆ ออกมา
"หรือว่าพวกเราจะเอาผู้หญิงมาขายบริการดีครับ"
"ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ผมเคยบอกแล้วการพนันผมไม่เกี่ยงแต่ถ้าเรื่องยาเสพติดกับเรื่องขายบริการผมไม่โอเค"
"แต่เรื่องยาเสพติดมันห้ามไม่ได้ครับ ผมเป็นตำรวจผมรู้ดีว่ายาพวกนี้มันอยู่คู่คนไทยมานานกำจัดยังไงก็ไม่หมด ยิ่งเปิดบ่อนแบบนั้นยิ่งสะดวกพวกมันเลย"
"ต่อให้จ่ายเงินเพิ่มก็เท่านั้น ยังไงพวกมันก็เอาการขายบริการมาล่ออยู่แล้ว"
"ผมร้อนใจเลยรีบมาหาคุณโปรดนี่แหละ ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันรายได้ลดลงเกือบ 50% แบบนี้ ไหนจะต้องจ่ายทางการทางฝั่งเราและฝั่งเพื่อนบ้าน พวกเราจะไม่เหลืออะไรเลยนะครับ"
"เพิ่มพนักงานผู้หญิงเดี๋ยวจะให้ไอ้ปราณส่งไปให้ แต่ก็ระวังไม่ให้มีการซื้อขายบริการนอกจากไปดีลกันเองข้างนอก"
"แบบนี้พวกเราจะเสียผลประโยชน์ไหมครับ"
"ผีพนันส่วนใหญ่นอกจากสุราเมรีจะมีอะไรบ้าง เพิ่มเด็กเอนเตอร์เทนทั้งผู้หญิงและผู้ชายเข้าไปเลย ยังไงก็ต้องดึงคนกลับมาให้มากที่สุด"
"ผมคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เข้ามาหาคุณโปรด ผมจะรีบจัดการให้ครับ ส่วนเรื่องเด็กเอนเตอร์เทนทั้งผู้หญิงและผู้ชายยังไงคุณโปรดช่วยเร่งคุณปราณให้ผมด้วยนะครับ"
"อะ อืม ๆ เดี๋ยวจัดการให้"
"วันนี้ผมคงไม่ได้อยู่ทานข้าวด้วย ยังไงผมขอตัวก่อนดีกว่า
ผมจะรีบไปจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด"
"อืม ผมไม่เดินไปส่งนะรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย"
"ไม่เป็นไรครับคุณโปรดพักผ่อนเถอะ"
เสียงฝีเท้าเดินออกไปจากห้องพร้อมเสียงประตูที่ปิดสนิท
คุณโปรดสไลด์ตัวออกมาจากโต๊ะทำงาน ฉันจึงใช้ปากได้อย่างถนัดพร้อมกับมือที่ช่วยรูดขึ้นและรูดลง
"อ่าา~ เพลง~"
บ๊วบ~
"อ่าา~ เพลงฉันเสียว~"
ยิ่งคุณโปรดเว้าวอนร้องครวญครางเรียกชื่อฉัน ฉันก็ยิ่งใช้มือและใช้ปากลงโทษคนใจร้ายจนเขาจิกที่พักแขน เอวหนาลอยขึ้นจากเก้าอี้เนื้อตัวเกร็งสะท้าน เพราะเขากำลังจะถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดด้วยปากของฉัน
ฉันดูดเน้น ๆ ใช้ปลายลิ้นตวัดตั้งแต่โคนขึ้นมาถึงหัวลากลงมาใต้ล่างถึงพวงสวรรค์ทั้งสองลูก
"เพลง~ อ่าา~ "
"อืมม~ อึก~"
คุณโปรดจับหัวฉันกดลงไป เขากระแทกสวนขึ้นมาจนฉันเกือบหายใจไม่ออก เกือบขาดใจตาย แต่ก็ยังไม่หยุดออกแรงดูดใช้ลิ้นละเลงขยี้ตรงส่วนหัว จนน้ำปรารถนาสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเต็มปาก ฉันดูดกลืนให้เขาอย่างไม่รังเกียจ
"อ่าาา~ เสร็จแล้ว~ อ่าาา~ ดีมากเลยเพลง~"
บ๊วบ~
ฉันดูดส่วนหัวเป็นการส่งท้ายแล้วอ้าปากให้เขาดูน้ำปรารถนาของตัวเอง ก่อนจะกลืนลงคอแล้วโชว์ผลงานให้เขาได้ดู
คุณโปรดดึงฉันขึ้นมานั่งบนโต๊ะทำงาน เขาขยับเก้าอี้เข้ามาหา จับสองขาของฉันอ้ากว้างโดยมีเขาสอดแทรกอยู่ตรงกลาง
"ไม่ธรรมดานี่นา"
"ลดหนี้ให้หน่อยสิคะ"
ฉันพูดพร้อมกับเอียงคอเล็กน้อยส่งรอยยิ้มหวาน ๆ ให้จนคุณโปรดเริ่มหูแดงเหมือนเขาเขินแต่ก็ยังเก็บอาการ
"ต้องลดเท่าไหร่?"
"หนึ่งล้านได้ไหมคะ"
"แค่ใช้ปากแค่นี้ค่าตัวตั้งหนึ่งล้านเชียว ไม่หน้าเลือดไปหน่อยหรือไง"
"ดูพูดเข้าสิ ฉันใช้ปากจนเมื่อยกรามไปหมดแล้ว แถมยังกลืนน้ำของคุณลงไปในท้องด้วย จะตายหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ"
"เธอไม่ใช่คนแรกที่กลืนมันลงท้อง ผู้หญิงที่ผ่านมาไม่เห็นมีใครตายสักคน"
"ชิ!"
"หึหึ! ไว้จะลดหนี้ให้แต่จะลดเท่าไหร่ยังไม่บอก"
"ทำไมล่ะ"
"ช่วยตัวเองให้ดูหน่อยสิเกี่ยวเบ็ดตรงนี้แหละ ถ้าน้ำไม่พุ่งไม่ลดหนี้นะ"
"โอ๊ะโอ! O.O!"
- ผู้เขียน
