ตอนที่ 20 ขอโทษ
***เนื้อหาในตอนนี้อาจมีการใช้ความรุนแรง ใครไม่ถนัดแนวนี้กรุณาข้ามไปนะคะ ทั้งนี้ไรต์เขียนขึ้นตามจินตนาการไม่ได้สนับสนุนให้เกิดความรุนแรงภายในครอบครัวแต่อย่างใด ขอให้คุณนักอ่านที่รักใช้วิจารณญาณในการเสพเนื้อหานะคะ เยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรพิจารณานะจ๊ะเด็กๆ ***
“อัลเดร นี่คุณคิดว่าฉันเป็นใครคะ คิดจะแต่งงานก็แต่ง คิดอยากจะหย่าก็หย่าอย่างนั้นเหรอ”
“อลิเซียคุณเองก็รู้ดีว่าระหว่างเรามันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว หรือบางทีมันอาจจะไม่เคยมีอะไรมาตั้งแต่ต้น มันไม่ควรเกินเลยมาจนถึงตอนนี้ด้วยซ้ำ” ผมยืนจ้องหน้าภรรยาสาวทั้งๆ ที่ในอ้อมแขนยังคงกอดลูกชายตัวน้อยที่กำลังร้องไห้จ้าเสียงดัง
ลูกชายตัวเล็กของผมร้องไห้จนหน้าดำหน้าแดง เสียงสะอื้นขาดเป็นห้วงๆ จวนเจียนเหมือนจะขาดใจ ผมตัดสินใจหันหลังเพื่อต้องการพาให้ลูกออกไปให้พ้นจากการทุ่มเถียงอันหาขอบเขตจุดสิ้นสุดนี้ไม่ได้
“หยุดนะอัลเดร” อลิเซียตวาด
