ตอนที่ 12 พ่อ-ลูก อัลฟ่า
“เจสันขึ้นบ้านไปแล้วห้ามลงมาอีก”
“คุณอัลเดร”
“ไปสิ!” เสียงตวาดดังเหมือนฟ้าผ่าพร้อมกับเสียงกรีดร้องของทั้งคุณอลิเซียและคุณหนูเคลย์ตันทำให้ผมสับสนไปหมด ผมอุ้มกดคุณหนูเคลย์ตันไว้แนบอกแล้วรีบวิ่งเข้าบ้าน โดยไม่ได้หันหลังกลับมามองว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคู่สามีภรรยาอัลฟ่านั้น
ภายในห้องนอนขนาดเพียงไม่กี่ตารางเมตรเสียงร้องไห้ของคุณหนูเคลย์ตันกับอาการหวาดผวาตื่นกลัวเกือบจะเป็นคำตอบที่ชัดเจนสำหรับผม รอยฟกช้ำคล้ำม่วงตามผิวเนื้ออ่อนบางซึ่งผมเคยเห็นก่อนหน้านี้คงเป็นฝีมือของคุณอลิเซียแน่นอน แต่เหตุผลที่ทำให้หล่อนลงมือนั้นอันนี้ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเพราะอะไร มันจะมีเรื่องราวหรือเหตุผลอะไรที่ทำให้ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ทำร้ายลูกตัวเองขนาดนี้ ผมคิดจนหัวแทบแตกก็คิดไม่ออก
“คุณเคลย์ตันไม่ต้องกลัวนะครับ เจสันอยู่นี่แล้ว” ผมกอดกระชับโอบคุณหนูเคลย์ตันไว้แล้วโยกตัวไปมาเบาๆ โดยไม่ทันได
