ตอนที่ 17 การสูญเสีย
หลายวันแล้วที่เขาลองใช้ชีวิตแบบไม่มีผู้หญิงที่ชื่อป๊อป มันเป็นอาการที่โคตรทรมาน เขายังคงเข้าไปส่อง แกล้งไปในที่ที่คิดว่าเธอจะไปเพื่อให้ได้เห็นหน้าแต่ก็ไม่เห็นป๊อปเลยสักครั้ง จนเขาอดเป็นห่วงไปได้ต้องไปถามยามของคอนโด ถึงได้รู้ว่าเธอกลับบ้าน
และอาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เป็นช่วงสอบเธอคงหลบอ่านหนังสืออยู่ที่ไหนสักแห่ง
“น้องเขาฝากของมาให้มึง ฝากเฌอมา”
เสียงของบูมดังขึ้นพร้อม ๆ กับถุงใบใหญ่ ถุงหนึ่งที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้า โดยไม่ต้องถามก็รู้ว่ามันเป็นของเขา เขาเหลือบมองของในมือเพื่อนสนิทแล้วเลื่อนสายตาไปมองมัน แต่เขาไม่รู้ว่าสายตาของเขามองบูมแบบไหนเพื่อนถึงได้ทำหน้าแบบนั้นแล้วยังเลิกคิ้วเป็นคำถาม
“ใครบอกให้มึงรับ”
“อ่าว ไอ้นี่ อะไรของมึง”
“กูจะไปเอาเอง มึงไม่ต้องหวังดี”
บูมขมวดคิ้วมอง สมองของเขาทำงานอย่างหนักเพื่อประมวลผลคำด่าที่ราบเรียบของเพื่อนสนิทก่อนจะคิดได้ว่า มันด
