ตอนที่ 19 ด้วยความคิดถึง
สิ่งที่ทรมานที่สุดตอนนี้คงเป็นการเอาแต่คิดถึงใครสักคน แต่มันก็ยังดีกว่าการที่ต้องสูญเสียใครไปที่ไม่มีวันกลับคืนมา อย่างน้อยการได้คิดถึง การเฝ้ารอของเธอมันก็ยังมีจุดหมาย ยังรู้ว่าวันหนึ่งเธอก็จะได้เจอเขา
ตั้งแต่ที่คีตะเดินทางไปอบรม ก่อนที่เขาจะเริ่มทำงาน จนถึงตอนนี้ที่เขาออกไปทำงานในที่ที่ไกลจนเธอไม่สามารถขับรถไปแอบมองเขาเหมือนอย่างที่เคยทำตอนที่เขายังเรียนอยู่ได้ มันทำให้เธอเริ่มชินบ้าง กับการที่ไม่ได้เจอกัน แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เธออยากให้เป็น
ช่วงแรกเขาดูเครียดจนเธอรู้สึกได้ แต่อย่างน้อยก็ยังได้คุยกันผ่านข้อความและเห็นหน้าผ่านจอเป็นช่วงเวลา
ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะเริ่มทำงานและมันเป็นระยะเวลาเพียงแค่เดือนเดียวก่อนจะกลับขึ้นฝั่งมาใช้ชีวิตหนึ่งเดือนสลับกันไปอย่างนี้แต่เธอก็ยังอดห่วงเขาไม่ได้อยู่ดี
อยู่ที่นั่นเจอแต่ท้องฟ้ากับทะเล เจอสารพิษ แต่เขาบอกว่าเขาอยากหาประส
