ตอนที่ 16 เจ็บยกกำลังสอง
ป๊อปไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหน ไม่รู้ว่าหยุดร้องไห้ไปเมื่อไร พอตื่นมาในตอนเช้าในหัวมันก็หนักอึ้งไปหมด ไหนจะปวดตาที่ร้องไห้มาทั้งคืน ทว่ามันก็ยังไม่เจ็บเท่าการที่ต้องรับรู้ว่าทุกเช้าที่ตื่นมามันเคยมีเขาอยู่ข้างกายตลอด ตอนนี้มันไม่มีแล้ว
เขาคงไปแล้ว
ครืด~
เสียงสั่นเตือนจากเครื่องมือสื่อสารเครื่องหนึ่งที่วางอยู่บนเตียงทำให้หัวใจของเธอที่ปวดหนึบนั้นเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง เมื่อได้รู้ว่าเขายังอยู่ในห้อง
ป๊อปกวาดสายตามองรอบ ๆ แต่ก็ไม่เห็นว่าเขาจะอยู่ตรงมุมไหนของห้อง คงจะเป็นห้องน้ำ
เธอถอนหายใจออกมา ก่อนจะเหลือบไปมองแจ้งเตือนนั้นของเขา ไม่รู้ว่าเพราะสายตาอันอยากรู้หรือเพราะสัญชาตญาณที่ทำให้เธอเอื้อมไปจับมือถือของเขาที่วางอยู่เพราะก่อนที่หน้าจอจะมืดลงเธอเห็นอะไรบางอย่างที่คุ้นตา
มันคุ้นมากกับชื่อนั้น
พอหยิบมันขึ้นมาดู หน้าจอก็สว่างขึ้นพร้อมกับแถบแจ้งเต
