“งั้นธาร...”
“ธารปฏิเสธไม่ได้แล้วละ”
เขากุมมือเธอ ขมวดคิ้วนิดหน่อยที่ไม่เห็นแหวน ธาราจะดึงมือกลับเขาก็ไม่ยอม ยึดจับเอาไว้แน่น จนธาราต้องรีบแก้ตัว
“ธารเป็นคนซุ่มซ่าม ไม่กล้าใส่ออกมาข้างนอกหรอกค่ะ กลัวทำหาย”
“ไม่เป็นไร” เขาตอบด้วยท่าทีเสียใจนิดๆ จนทำให้หัวใจคนมองเจ็บปวดไปด้วย นึกด่าตัวเองทันทีว่าควรจะพกแหวนของเขาติดตัวมาด้วย “แต่ว่าธารแต่งงานกับผมนะ”
เขาเอ่ยอย่างอ้อนวอน ปลายนิ้วเรียวสวยคลึงนิ้วมือเล็กของเธอ ส่งผลให้ธารารู้สึกชาวาบราวกับกระแสไฟแรงสูงแล่นปราดไปทั่วร่าง สมองว่างเปล่าคิดอะไรไม่ออก ได้แต่พยักหน้าไปอย่างไม่รู้ตัว เหมือนมีใครสะกดจิตเธออย่างไรอย่างนั้น
แล้วธาราก็พลันเบิกตาค้างเมื่ออีกฝ่ายยิ้มกว้างแล้วคว้าจับใบหน้าของเธอ ประคองกึ่งบังคับให้เธอแหงนหน้าแล้วเขาก็ก้มหน้าลงมา ริมฝีปากหยักสวยสีสดนั้นประทับลงบนกลีบปากนุ่มของเธอแผ่วเบาและทำท่าจะกดลงมามากกว่านี้ ธาราพลันสะดุ้งเมื่อโทรศั
