1
1643 คำ
“ฉันบอกนายแล้วไงว่าอย่าซื้อกินซี้ซั้ว!”
โลแกน ซู เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าท่าทีหงุดหงิด เขาเป็นเพื่อนและผู้จัดการส่วนตัวที่ต้องคอยตามล้างตามเช็ดเรื่องราวฉาวๆ ที่อเล็กซานเดอร์ก่อขึ้นมาตลอด และครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน เมื่อหมอนี่จู่ๆ ก็หายไปจากห้องทั้งคืนให้เขาวิ่งวุ่นหา สุดท้ายก็กลับมายังห้องพักจนได้ หลังจากคาดคั้นอยู่นานว่าหายไปไหน ในที่สุดยอมคายคำพูดออกมาว่าตอนนี้กำลังเกิดเรื่องใหญ่แล้ว
คนถูกตำหนิยักไหล่ สีหน้ากลับไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรสักนิดเดียว
“ก็ไม่ได้ซื้อกินซี้ซั้วนะ” นักแสดงหนุ่มปฏิเสธพลางไหวไหล่ ท่วงท่านั้นดูดีเสียจนอาจทำให้แฟนคลับกรีดร้องขอชีวิตได้ เพราะมันช่างดูเป็นแบดบอยกร้าวใจ
มากเหลือเกิน แต่เขาไม่อาจแสดงออกถึงธาตุแท้ของเขาได้ ทว่าเมื่อถูกผู้จัดการส่วนตัวถลึงตาที่แดงก่ำเพราะอดนอนใส่ อเล็กซานเดอร์ก็อดแก้ตัวอุบอิบไม่ได้ “แต่ใครจะรู้ล่ะว่าไอ้ที่ซื้อกับที่กินไปน่ะ มันคนละอันกัน! กินก็กินไปแล้ว จะให้ทำยังไงล่ะ”
“หา! นี่กินผิดคนด้วยเหรอ!”
โลแกนถึงกับไมเกรนขึ้น เขาตะปบมือลงบนตนคอตนเองแล้วนวดไปมาอย่างรุนแรงเพื่อบรรเทาอาการปวด
“นี่นายยังไม่รู้เหรอ”
อเล็กซานเดอร์ได้แต่ย้อนถามแล้วกะพริบตาถี่ๆ ใบหน้าหล่อเหลา
คมคายของเขามีความประหลาดใจและใสซื่ออยู่บนนั้น แต่โลแกนรู้ดีว่ามันคือการแสดง! การแสดงทั้งหมด หมอนี่มันนิสัยไม่ดี ข้างนอกมันอาจดูเป็นคนดี
ใสซื่อ แต่ข้างในมันคือคนชั่ว! ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งของเจ้านายเขาไม่มีทางตามมาดูแลมันเด็ดขาด!
“ไม่รู้น่ะสิ งั้นนี่ยิ่งเป็นเรื่องใหญ่ ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน หา! พวกเราต้องรีบปิดปากหล่อน จัดการเรื่องนี้ให้เงียบที่สุด หนังของนายยังไม่ได้ฉายเลย นายจะทำตัวเหลวแหลกไม่ได้นะ”
โลแกนกล่าวอย่างหงุดหงิดแล้วเดินพล่านไปมารอบห้อง
คนที่ได้ฉายาว่าเป็นเทพบุตรผู้อ่อนโยนถึงกับเบ้ปาก ยกสองขาขึ้นพาดกับโต๊ะกลางขณะจุดบุหรี่ขึ้นสูบด้วยปลายนิ้วเรียวสวยงดงามราวกับนิ้วมือของนักเปียโน
“ก็ไปจัดการสิ นั่นมันหน้าที่นายนี่”
“...”
“ฉันเองก็ไม่ได้อยากเล่นไอ้หนังนี่สักหน่อย ใครใช้ให้นายกับมาร์คัสรวมหัวกันแบล็กเมล์ให้ฉันรับงาน มีเรื่องมาก็ไปจัดการเองแล้วกัน”
“...”
“เบื่อวงการนี้จริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะยายแก่แร้งทึ้งนั่น ฉันก็คงไม่ต้องมาทนทำงานงกๆ ทั้งๆ ที่ควรจะได้อยู่อย่างสบายๆ ไม่ต้องมาเอาใจใครแท้ๆ เวรจริงๆ!”
อเล็กซานเดอร์บ่นยืดยาวอย่างไม่ชอบใจ เขาเองไม่เคยเต็มใจมาเป็นนักแสดงให้ถูกจับตาเพิ่ม แต่เขาเลือกไม่ได้ ไม่อย่างนั้นชีวิตของเขากับแม่จะไม่ปลอดภัย ทว่าแม่ของเขาก็ตายไปนานหลายปีแล้ว แต่ตัวเขากลับถอนตัวไม่ได้เพราะไม่รู้ว่าวันใดยายแก่นั่นจะแว้งกัดมาอีก นรกเถอะ ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดจริงๆ งานแสดงสำหรับเขาถึงจะเป็นเรื่องเปลืองพลังงาน สันดานเขาเป็นคน
ขี้รำคาญ แต่ถ้าไม่ใช่เพราะเงินเขาก็คงไม่อดทนจนถึงทุกวันนี้หรอก
“นายจะพูดอย่างนี้ไม่ได้นะอเล็กซ์ เกิดใครได้ยินเข้าภาพลักษณ์...”
“ก็มีแต่นายนี่แหละที่อยู่ตรงนี้ ใครจะมารับรู้ตัวจริงของฉันล่ะ” เขาบ่นอย่างหงุดหงิดก่อนจะโบกมือไปมา “เลิกพูดเรื่องพวกนี้เถอะ พูดเยอะเจ็บคอ”
กล่าวจบนักแสดงหนุ่มก็พ่นควันบุหรี่ออกมา อดคิดถึงผู้หญิงที่เขาร่วมเตียงด้วยเมื่อคืนนี้ไม่ได้
เมื่อวานนี้เธอดันมาอยู่ผิดที่ผิดเวลา แถมไอ้เสี่ยวหมิงเพื่อนเวรที่ติดต่อส่งหล่อนมาให้เขาก็ดันเล่นพิเรนทร์พูดกำกวมให้เขาเข้าใจผิด รูปก็ไม่ยอมส่งมาให้ แถมให้เล่นเกมบ้าบออะไรไม่รู้ เขากลับไปถึงเซี่ยงไฮ้แล้วจะอัดมันให้ยับ
ก็ว่าแล้วว่าเธอดูท่าทางเหมือนไม่ใช่สาวๆ ที่ทำงานด้านนี้หรอก กว่าจะรู้ก็โน่น เขากินเธอไปแล้วทั้งตัว อันที่จริงเขาก็ชอบพวกลีลาเด็ดร้อนแรงนะ แต่ได้กินของใหม่แกะกล่องอย่างนี้ก็ฟินไปอีกแบบ
จุๆ คิดแล้วก็เสียดาย พอคิดถึงหญิงสาวที่เขา ‘กิน’ ไปทั้งคืน ใบหน้าน่ารักและหุ่นที่ไม่ได้ผอมแห้งแต่เต็มไม้เต็มมือแล้วเขาก็ยิ่งคิกคัก พลันรู้สึกลำคอแห้งผากไปหมดยามคิดถึงช่วงเวลาแสนหวานที่เขาอยู่กับเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะรู้ตัวเมื่อสายเกินไปเขาก็คงจะติดต่อกับเธอเรื่อยๆ อยู่หรอก แต่นี่พอรู้ตัวเลยได้แต่หนีมาอย่างนี้ เมื่อคืนนี้รู้สึกเธอจะเมา ใบหน้าเล็กน่ารักนั้นแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำหวานยั่วยวนให้ตบะแตก เฮ้อ ก็เพราะท่าทางอย่างนั้นแหละที่ทำให้เขาเข้าใจผิดไปหมด
แต่เมื่อคืนเธอพูดว่ามาหาเขา ซึ่งนั่นทำให้เขาเข้าใจผิด แสดงว่าเธอต้องเป็นหนึ่งในแฟนคลับของเขาแน่ๆ ถึงเขาจะนิสัยไม่ดี แต่เขาไม่เคยนอนกับแฟนคลับของตัวเองมาก่อน เหล่าแฟนคลับถือเป็นเกราะชั้นยอดของเขา ที่ผ่านมาไม่ว่าจะทำตัวเหลวไหลอย่างไร เขาก็สัญญากับตนเองแล้วว่าจะไม่หาเรื่องใส่ตัวด้วยการไปยุ่งกับแฟนคลับ แต่ดูท่าครั้งนี้ผิดคำพูดตัวเองเสียแล้วเพราะเธอแท้ๆ แล้วดูท่าทางเธอน่าจะไม่ใช่คนจีนหรือคนที่นี่ ภาษาที่เธอพูดถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นภาษาไทย เขาเคยได้ยินอย่างนี้ตอนที่แอบหลบไปพักร้อนที่นั่น
ช่างเถอะๆ เขาไม่ควรบ้าจี้คิดมากตามโลแกนเลย หมอนั่นก็ออกไปจัดการเรื่องนี้ไปแล้วกัน ส่วนเขาก็ไม่ต้องสนใจอะไรมาก นี่ไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่ต้องคิดถึงจัดการเรื่องนี้ อีกอย่างถ้าเธอเป็นแฟนคลับของเขาก็ถือว่าเป็นการคืนกำไรเธอไปแล้วกัน เธอเองคงจะรู้แล้วว่าเขาคือใครเพราะหลังจากนั้นก็ไม่เห็นจะปฏิเสธสักหน่อย
อเล็กซานเดอร์ยักไหล่ สลัดความคิดพวกนี้ทิ้งไปแล้วหยิบเอามือถือขึ้น
มากดส่งข้อความด่ากราดเพื่อนสนิทสักยกหนึ่ง แต่กวนเสี่ยวหมิงไม่ได้ตอบกลับ สงสัยยังไม่ตื่น ยังไงวันนี้เขาก็จะกลับเซี่ยงไฮ้อยู่แล้ว ค่อยตามไปจัดการมันรวดเดียวเลยดีกว่า!
๐๐๐
ธาราไม่รู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไรดีหลังจากตื่นขึ้นมา...
เธอมันผู้หญิงผีบ้า! พอเมาแล้วโดนผู้ชายจู่โจมกลับไม่ต่อต้าน แถมยังเคลิ้มไปกับเขาเพราะหน้าเหมือนอเล็กซ์อีกต่างหาก! เธออยากจะตีๆๆ แล้วก็ตีตัวเองเหลือเกินที่ทำอย่างนี้ พ่อแม่พี่ชายรู้เรื่องเข้าเธออาจจะถูกพวกเขาถีบอัดฝาบ้านก็เป็นได้!
ใครจะไปรู้ล่ะว่าเบียร์ที่นี่มันแรง แต่อย่างว่า เธอกินได้อย่างมากก็ขวดเดียว แต่เมื่อวานล่อไปสาม ทำเธอเมาแล้วเรื้อนมากจริงๆ
เรื้อนจนเจอดีเลย!
โอย ไม่มีหน้าอยู่ที่นี่แล้ว!
ไม่รู้โชคดีหรือร้าย ถึงผู้ชายคนนั้นจะหน้าคล้ายสุดที่รักของเธอมาก ถึงจะเคยคึกคะนองว่าหากได้นอนกับคนหล่อต่อให้วันไนต์สแตนด์เธอก็รับได้ แต่เอาเข้าจริงเธอรับไม่ได้ แต่เธอก็โตพอจะรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นได้แล้ว
มันเป็นความผิดพลาดที่เธอไม่ได้ตั้งใจนี่นา...
แต่ว่าถึงอย่างนั้นเขาได้ใช้ถุงยางไหมนะ ใช้หรือเปล่า!
คิดถึงตรงนี้ธาราก็รีบถลาลงจากเตียง ถึงเนื้อตัวจะเจ็บแค่ไหนเธอก็จะต้องไปสำรวจให้ได้ว่าหมอนั่นมันรู้จักเซฟเซ็กส์หรือเปล่า หรือเขาจะเป็นผู้ชายแบบที่เธอเคยอ่านเจอในอินเทอร์เน็ตที่เอาเปรียบผู้หญิงด้วยการไม่ใช้ถุงยางอนามัยน่ะ!
ธาราปรี่ไปยังถังขยะที่ตั้งอยู่ไม่ไกลทันที ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก ใบหน้าซีดขาวพลันแดงก่ำขึ้นมาทันที เฮ้อ โชคดี...โชคดีที่หมอนั่นยังมีหัวคิดอยู่บ้างที่ไม่เอาเปรียบกันมากไปกว่านี้ แต่ว่า...
หนึ่ง...สอง...สาม...สะ...สี่
สี่อัน!
สี่อันเลยเหรอเนี่ย!
หญิงสาวใช้นิ้วนับถุงยางอนามัยใช้แล้วในถังขยะใบหน้า แล้วใบหน้าเล็กก็พลันร้อนผ่าวด้วยความอับอาย
เมื่อคืนเธอกับหมอนั่นมีอะไรกันตั้งสี่รอบ! แถมยังเป็นสี่รอบที่เธอจำได้แม่นยำ ว่าครั้งสุดท้ายเป็นเธอกดเขาไว้ใต้ร่าง
อมก[1]! เธออยากจะร้องไห้ ความเป็นหญิงไทยใจงามรักนวลสงวนตัวของเธอไม่เหลือแล้ว ที่แท้เวลาเมาเธอหื่นได้ถึงขนาดนี้เชียวเหรอ แถมยังไปมโนอีกว่าเขาเป็นสุดที่รักของเธออย่างอเล็กซ์อีกด้วย!
ตายๆ! ต่อไปนี้เธอจะมองหน้าที่รักได้อย่างไร ในเมื่อเธอโดนวางเงื่อนไขไว้แบบนี้แล้ว ฮือ!
[1] อมก อ่านว่า ออ-มอ-กอ หรือ โอ้ มาย ก็อด เป็นศัพท์ในทวิตเตอร์ที่ใช้อุทานอย่างตกใจ
- ผู้เขียน
