05 ให้พักงาน (ง้อ)
1233 คำ
ตกเย็น
"อะ"
"...." หญิงสาวหันไปมองคนที่ยื่นซองสีขาวมาให้เธอ ซึ่งก็เป็นประธานบริษัทนั่นแหละ "อะไรคะ?"
"ใบอนุมัติลาพักร้อน ฉันให้เธอลาพักได้อาทิตย์นึง ถือซะว่าฉันขอไถ่โทษที่ทำให้เธอโดนขังอยู่ที่บริษัททั้งคืน"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่อยากลามันเสียค่าแรง"
"ฉันไม่หักหรอก เพราะฉันเป็นคนให้เธอไปพักร้อนเอง"
"ไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ"
"จะไม่เป็นอะไรได้ยังไง ฉันเซ็นอนุมัติแล้วแล้วก็ให้ผู้จัดการทำเข้าระบบเรียบร้อยแล้วด้วย"
"เฮ้อ...น่าจะปรึกษากันก่อนนะคะฉันไม่ได้อยากลาพักร้อนตอนนี้"
"ทำไงได้ล่ะ อยากจะลาพักร้อนตอนไหนอีกก็มาบอกก็แล้วกัน ฉันจะได้เซ็นอนุมัติให้"
"ขอบคุณค่ะ"
ต้นหอมจำใจรับซองขาวที่เจ้านายยื่นให้ใส่กระเป๋าสะพายของตัวเอง จากนั้นก็เดินไปขึ้นรถแท็กซี่ที่ขับมาจอดอยู่ด้านหน้า ซึ่งวันนี้เธอไม่ได้ทำโอทีก็เลยเรียกหาแท็กซี่ขึ้นกลับห้องได้อย่างสบายๆ
หญิงสาวหยิบซองที่ตัวเองเก็บยัดใส่กระเป๋าสะพายเมื่อครู่นี้ขึ้นมาแล้วเปิดดู มันเป็นใบอนุมัติลาพักร้อนของเธอจริงๆ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้อนุมัติให้เธอลาพักร้อนโดยที่ยังไม่ได้ปรึกษาเธอแบบนี้
อยากจะง้อที่ตอนนั้นทำให้เธอถูกขังอยู่ที่บริษัททั้งคืนเหรอ แต่ใครที่ไหนเขาง้อกันด้วยวิธีนี้ แค่คำขอโทษคำเดียวก็จบแล้ว
"จะให้ไปส่งที่ไหนเหรอแม่หนูยังไม่ได้บอกเลยนะ" โชเฟอร์หันกลับมาถามเพราะต้นหอมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะให้ไปส่งที่ไหน ตั้งแต่เธอขึ้นรถมาเธอก็เอาแต่นั่งเงียบ
"เอ่อ...คอนโดHHHค่ะ"
"ได้ครับ"
ไม่นานรถแท็กซี่ก็จอดนิ่งอยู่ที่ด้านหน้าคอนโด ต้นหอมรีบจ่ายเงินแล้วลงจากรถจากนั้นก็เดินขึ้นไปยังบนห้องของตัวเอง ถ้าไม่ได้ทำงานเธอก็ไม่รู้จะทำอะไรเหมือนกัน เพราะชีวิตในแต่ละวันของเธอก็มีแค่นี้ ตื่นเช้ามาไปทำงาน ตกเย็นกลับมาก็อาบน้ำนอน ไม่มีเวลาไปเที่ยวเตร่เหมือนกับใครเขา ตั้งแต่ได้เข้าทำงานเธอก็ต้องใส่ใจกับงานให้มากขึ้น อีกอย่างฟ้าฝันก็ไม่ค่อยมีเวลามาเจอกันเท่าไหร่ด้วย ก็เลยต้องอยู่คนเดียวซะส่วนใหญ่
เวลาผ่านไป
ครืด ครืด ครืด
"ค่ะท่านประธาน" เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับสายทันทีเมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นใคร
( เอ่อ รบกวนหรือเปล่า )
"ไม่ค่ะ ท่านประธานมีอะไรหรือเปล่าคะ"
( พอดีว่าฉันอยากให้เธอช่วยตรวจสอบงานตรงนี้ให้หน่อย ฉันรู้สึกว่ามันแปลกๆ แต่ถ้าเธอตรวจแล้วมันปกติดีก็ไม่เป็นไร )
"ได้สิคะท่านประธานส่งมาในเมลเลยเดี๋ยวฉันจะตรวจสอบให้"
( อืม ไม่ต้องวางสายนะ )
"ค่ะ"
หญิงสาวรีบเดินไปเปิดโน๊ตบุ๊คของตัวเอง ก่อนจะเปิดเข้าไปดูในเมลที่เจ้านายได้ส่งข้อมูลบางอย่างเข้ามาให้
"บัญชีการเงิน?" เธอถามคนปลายสายกลับไปเพราะไม่คิดว่างานที่เขาจะให้เธอตรวจสอบมันเป็นบัญชีการเงินของบริษัท
( อืม )
"แล้วทำไมถึงไม่ให้แผนกบัญชีตรวจสอบล่ะคะ" เพราะหน้าที่ตรงนี้มันไม่ใช่หน้าที่ของเธอเลย แต่ทำไมเขาถึงได้ให้เธอช่วยตรวจสอบทั้งๆ ที่มันอยู่คนละแผนกกันเลย
( แผนกบัญชีทำเสร็จเรียบร้อยแล้วล่ะแต่ฉันว่ามันแปลกๆ ก็เลยอยากให้เธอช่วยตรวจสอบให้หน่อย เผื่อว่ามันมีอะไรผิดพลาดจะได้รีบแก้ไข )
"ค่ะ เดี๋ยวฉันจะดูให้นะคะ"
( เสียงเธอดูเหนื่อยๆ ฉันรบกวนเธอหรือเปล่า? )
"เปล่าหรอกค่ะพอดีว่าเพิ่งตื่น"
( อ่อ )
"อย่างนั้นแค่นี้ก่อนนะคะ ถ้าตรวจสอบแล้วจะโทรไปหาท่านประธานอีกที"
( อืม )
ต้นหอมกดวางสายจากนั้นก็นั่งไล่ตรวจบัญชีที่เจ้านายส่งเข้ามาให้ แต่เธอก็เห็นว่ามันไม่ได้มีอะไรผิดปกติตรงไหนเลย ตัวเลขก็ตรงกันทุกอย่าง ไม่มีตรงไหนผิดพลาด และพนักงานแผนกบัญชีก็ทำมาเรียบร้อยหมดแล้วด้วย
ตู๊ด~
( เป็นไงบ้าง ) ปลายสายกดรับทันที
"ไม่มีอะไรผิดพลาดนะคะ แผนกบัญชีทำเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว ไม่มีตัวเลขไหนคาดเคลื่อนหรือไม่เรียบร้อยเหมือนที่ท่านประธานบอกนะคะ"
( โอเค ฉันจะได้สบายใจ ขอบใจมากนะที่เป็นธุระให้ )
"ไม่เป็นอะไรค่ะแค่นี้นะคะ"
( เอ่อ... )
"ท่านประธานมีอะไรอีกหรือเปล่าคะ?"
( คือฉัน....เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก งั้นเธอก็พักผ่อนเถอะแค่นี้แหละฉันไม่อยากรบกวนเธอ )
พูดจบปลายสายก็ตัดไปทันทีทำเอาหญิงสาวต้องขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความงง ก่อนที่เธอจะวางโทรศัพท์มือถือของตัวเองไว้คู่กับโน๊ตบุ๊ค จากนั้นก็เดินไปชงกาแฟมานั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอ พร้อมกับเปิดซีรีส์ดูไปเรื่อยเปื่อยเพราะไม่รู้จะทำอะไร
คลิ๊ก~ ( คุณได้รับข้อความใหม่ )
หญิงสาวชำเลืองตามองหน้าจอโทรศัพท์มือถือของเธอ ก็เห็นว่าเป็นข้อความจากเพื่อนสนิทที่ส่งเข้ามาหา เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วตอบข้อความกลับไปทันที
ฟ้าฝัน: ทำงานอยู่หรือเปล่า
ต้นหอม: เปล่าๆ ฉันพักงานน่ะ
ฟ้าฝัน: เกิดอะไรขึ้น มีปัญหาหรอถึงได้พักงาน
ต้นหอม: เปล่าหรอก ก็ประธานบริษัทเป็นคนให้ฉันพักงานเอง
ฟ้าฝัน: แต่เธอเคยบอกกับฉันว่าประธานบริษัทหน้าเลือดมาก ใช้งานอย่างเดียวเลย
ต้นหอม: ก็เพื่อนของสามีเธอไง เขาชื่อว่ามิกซ์น่ะ แต่ฉันเรียกว่าท่านประธานไม่ค่อยชินปากเท่าไหร่
ฟ้าฝัน: อ๋อ แต่เขาก็ดูเป็นคนใจดีนะ
ต้นหอม: ไม่เห็นจะใจดีตรงไหนเลยแก สั่งแต่งานอย่างเดียว วันก่อนสั่งให้ฉันทำงานอยู่ด้วยจนดึก สรุปยามมาล็อคประตูแล้วก็ออกไม่ได้ ฉันต้องติดอยู่ที่ตึกทั้งคืนตอนเช้าก็ต้องมาทำงานอีก
ฟ้าฝัน: โห เขาคงรู้สึกผิดล่ะมั้งก็เลยให้เธอพัก
ต้นหอม: จะเอายังไงก็ช่างเถอะ ฉันไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ฉันไม่ใช่คนซีเรียสอะไรขนาดนั้น
ฟ้าฝัน: แล้วนี่เธอทำอะไรอยู่ ออกมาเจอกันหน่อยไหมฉันเหงาน่ะ
ต้นหอม: ได้สิไปเจอกันที่ไหนดี
ฟ้าฝัน: ร้านอาหารข้างมหาวิทยาลัยที่เราไปกินด้วยกันประจำก็ได้
ต้นหอม: โอเค งั้นอีกครึ่งชั่วโมงเราไปเจอกันที่นั่นนะ
ฟ้าฝัน: จ้า
หญิงสาวกดปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตนเองจากนั้นก็เดินเข้าห้องน้ำไป สาเหตุที่ทั้งสองแชทคุยกันซะส่วนใหญ่เพราะฟ้าฝันไม่ค่อยสะดวกคุยสักเท่าไร และตอนที่อยู่มหาลัยทั้งสองก็แชทคุยกันแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้วก็เลยชินซะมากกว่า
- ผู้เขียน
