เสียงเครื่องยนต์รถดังขึ้นที่หน้ารั้วบ้าน หล่อนคิดว่าเป็นรถของครอบครัวที่วิ่งย้อนกลับมาเพราะอาจจะลืมข้าวของบางอย่าง แต่พอหันไปมองกลับไม่ใช่อย่างที่คิด
รถสปอร์ตสีดำราคาแสนแพงและคุ้นตาเหลือเกินจอดที่หน้ารั้ว ก่อนที่คนที่หล่อนโหยหาจนปวดร้าวไปทั้งตัวใจจะก้าวลงมา
“คุณกวิน!”
หล่อนช็อกค้าง สองขาขยับเขยื้อนไม่ได้ ทำได้แค่เพียงยืนมองผู้ชายตัวโตในชุดโก้หรูเดินผ่านรั้ว และตรงเข้ามาหยุดตรงหน้าเท่านั้น
“ก็ฉันน่ะสิ” เขาพูดขึ้นเมื่อมาหยุดตรงหน้าของหล่อนแล้ว “ทำไมหนีมา ไม่บอกสักคำ รู้ไหมวันนั้นฉันไปรอเธอที่โรงพยาบาลตั้งเกือบชั่วโมง”
“คุณ... มาได้ยังไงคะ”
หล่อนแทบไม่เชื่อสายตาว่าเป็นเขา
“ขับรถมาเธอก็เห็นนี่”
“แต่... คุณไม่มีทางรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน” หล่อนพูดออกไปเสียงเบาหวิว
“นั่นสิ... ถามจริงๆ เถอะ ทำไมจะต้องมาซ่อนตัวจากฉันด้วย รังเกียจกันนักหรือไง”
“เปล่า... ฉัน... ไม่ได้รังเกียจคุณ”
หล่อนตอบเส
