อลินาลืมตาขึ้นทันที รู้สึกถึงความว่างเปล่ารอบตัว
“ทำไมฉัน… นอนเปลือยเปล่าเนี่ย!”
เธอถึงกับตกใจรีบทุบหัวตัวเองเบาๆ
“ปวดหัวจัง… เอ๊ะ!!
ก่อนเรื่องเมื่อคืนจะวนกลับเข้ามา ในความคิดของเธอ และแล้ว… เสียงจูบแผ่วๆ กับเสียงหายใจถี่ของเธอกับคีตะ ก็ชัดเจนขึ้นในหัว อลินาถึงกับกรี๊ดออกมา แต่เธอเอาหมอนปิดปากไว้ทัน
“ไอ้คนบ้า… ออกมานะ! อยู่ไหน นายอยูไหน!”
เธอก้าวท้าวลงจากเตียง รีบเดินตามหาคีตะรอบห้อง ผ้าห่มพันตัวพลุงพลัง เธอเดินหาชายหนุ่ม ทุกซอก ทุกมุมของห้องแต่ก็ไม่เจอ หัวใจเธอเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ ความตกใจผสมความงุนงงเต็มไปหมด
“ทำไม… ทำไมเรื่องเมื่อคืนมันถึงเกิดขึ้นแบบนี้… แล้วคีตะหายไปไหน!”
อลินายกมือตบแก้มตัวแรงพอให้รู้สึกเจ็บ
"เพี๊ยะ ... โอ๊ย! ไม่ได้ฝัน?
อลินายืนอยู่กลางห้อง เธอถอนหายใจแรง พยายามตั้งสติ แต่ความคิด และภาพเมื่อคืนยังวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด
"หนีไม่พนคนหลอกลวงจริงๆ"
ก่อนที
