คีตะเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ อลินา รักษาท่าทางสงบเรียบ แต่สายตายังคงคมเหมือนมีบางอย่างซ่อนอยู่
เขาเอ่ยถามเสียงทุ้ม เย็นชา
“คุณหญิง… มีอะไรจะคุยกับผมครับ?”
คุณหญิงสุภาวดีรวบรวมสีหน้าอย่างพยายามสงบ
“เรื่องที่เราคุยกันเมื่อวาน… ฉันขอแค่สองข้อแล้วจะทำตามข้อตกลงของนาย แต่ข้อสุดท้ายก็คือ… ขอให้นายหมั้นกับหมอแอลเพื่อรอคีระณัฐฟื้น”
คีตะยิ้มมุมปากอย่างพอใจ เสียงทุ้มต่ำเยือกเย็นทำให้เจ้าสัวอำพล อดที่จะมองเขาไม่ได้
“แล้วพี่ณัฐ… เป็นอะไรละครับ?”
คุณหญิงสุภาวดีตอบเสียงเบา
“ตาณัฐประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้ยังไม่ฟื้น… แต่เรื่องงานหมั้นและธุรกิจของพ่อนาย… ต้องเดินหน้าต่อ”
คีตะพ่นลมหายใจเบาๆ เสียงเย็นชาแฝงความเยือก
“พ่อ...อืม… ธุรกิจที่ต้องเดินหน้างั้นเหรอ?”
จากนั้นเขาเงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่คุณหญิงสุภาวดีด้วยสายตาเด็ดขาด
“ได้ครับ… แต่ผมไม่หมั้น ผมต้องการจัดงานแต่งเลย”
คำพูดนั้นทำเอาคนทั้งหมดในห้องเงีย
