ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ทั้งสองคนก็มาถึงหน้าโรงพยาบาลกลาง ก่อนที่เธอจะรีบเดินตรงไปยังห้องพักฟื้นผู้ป่วย
คีตะเดินตามอลินาไม่ห่าง
“เดินช้าๆ หน่อยครับพี่แอล”
ไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงหน้าห้อง อลินาพลักประตูเข้าไปทันที แอ๊ด!
แต่จังหวะนั้น “ติ๊ด…ติ๊ด…”
เสียงมือถือของคีตะดังขึ้นมาพอดี เขาจึงหยุดอยู่หน้าประตูแล้วกดรับสาย
เสียงปรายสาย "ฮัลโหลนายอยู่ไหนคีตะ?
คุณหญิงสุภาวดี โทรให้เขาเข้าไปที่บริษัท
"เข้ามาเซ็นสัญญาร่วมหุ้นกับลูกค้า"
เขาถามเสียงเรียบๆ
“กี่โมงครับ?”
ปลายสายตอบกลับ
“บ่ายโมงครึ่ง”
คีตะตอบสั้นๆ
“ครับ”
แล้วเขาก็กดวางสายในทันที ก่อนจะถอนหายใจยาวออกมา
ในห้องผู้ป่วย
ช่อตาลเห็นเพื่อนเดินเข้ามา รีบลุกขึ้นทักทายทันที
“ยายแอล ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมาคุณแม่ฉันเพิ่งหลับไปเอง!”
อลินายิ้มตอบ
“บอกว่าไม่ต้องมาๆ ฉันก็เป็นหวงไง มาเห็นว่าท่านไม่เป็นอะไรมากก็สบายใจ”
ช่อตาลหันไปมองหน้าคีต
