“แล้วนั่นคือะไรคะ” ต้องดาวทำหน้าดุใส่โนเอล ที่เขาไม่เคยมามือเปล่า ต้องมีของเล่นติดมือมาให้ลูกๆของเธอตลอด และมันเยอะมากแล้ว
“มันทำใจยากมากที่จะไม่ให้ของเหล่านี้มีเจ้าของน่ารักๆแบบนั้น”
“โนเอล คุณจะทำให้พวกเขาเสียนิสัยนะคะ”
“ตกลงครับ ครั้งหน้าผมจะระวังหักห้ามใจตัวเองให้ได้” ต้องดาวยิ้มออกมา โนเอลมีอะไรหลายอย่างคล้ายไบรอัล แต่ก็ไม่ใช่ไบรอัล
“อยู่ทานมื้อเย็นนะคะ”
“ยินดีมากครับ รบกวนด้วยนะครับ” เมื่อโนเอลพูดจบ ต้องดาวก็อนุญาตให้เขาเข้าไปเล่นกับเด็กๆได้ เด็กๆรักและชื่นชอบโนเอลมาก ช่วงเวลาดินเนอร์ โนเอลที่มาทานที่นี่หลายครั้งทำให้ต้องดาวชินที่โนเอลจะช่วยเธอดูแลลูกๆในเวลาอาหาร เด็กๆจะนั่งร่วมโต๊ะทานพร้อมกับพวกเธอ โนเอลจะคอยดูแลเบนจามินให้ทุกครั้ง
“โนเอล ผมทานไอ้นั้นได้มั้ยครับ” โนเอลมองกลับมาที่จานของตน ชิ้นเนื้อที่ถูกหั่นพอดีคำแล้ว
“ได้ครับ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ไว้ให้เบนจามินตัวโตเท่าโนเอลก่อน
