“ไบรอัล ฉันคิดถึงเสียงล้อของคุณจังเลย” ต้องดาวออกจากห้องไปยังชั้นลานจอดรถทันทีในเวลาต่อมา
“สวัสดีครับ”
“มานานแล้วเหรอ”
“สักครู่ครับ”
“คุณได้พักผ่อนบ้างมั้ย”
“ครับ” ต้องดาวพยักหน้ากับบอดิการ์ดของไบรอัลที่ตอนนี้เขามาทำหน้าที่คนขับรถให้เธอ
“คุณชื่ออะไร” ต้องดาวถามเมื่อเข้าประจำที่เบาะหลังแล้ว
“พอล คุณไบรอัลเรียกผมว่าพอลครับ”
“พอล โอเคค่ะ ต่อไปฉันเรียกคุณว่าพอล” พอลขานรับและตั้งใจขับรถอย่างไม่ต้องถามจุดหมายปลายทาง ครึ่งชั่วโมงต่อมา ต้องดาวก็เข้ามาอยู่ในลิฟท์ของโรงพยาบาล
“คุณต้องดาว ตอนนี้ยังเข้าไปไม่ได้ค่ะ”
“ทำไมค่ะ! เกิดอะไรขึ้น” ต้องดาวถามทันที เมื่อเธอมาติดต่อเพื่อเตรียมตัวเข้าไปเยี่ยมสามี
“รอคุณหมอออกมาสักครู่นะคะ” ต้องดาวนิ่งไปทันที แต่เธอก็สงบ รอคุณหมอออกมา เธอรอนานเกือบชั่วโมงคุณหมอต้าเทียนเซียนก็ออกมาในที่สุด เขายังสวมชุดกราวน์พร้อมกับสวมทับด้วยชุดฆ่าเชื้ออีกชั้น
“สวัสดีค
