อาจเป็นเพราะความเหนื่อยหรืออะไรหลายอย่างทำให้เขายอมแก้มัดให้เธอแต่โดยดี ปาหนันรีบดึงผ้าห่มมาคลุมร่างตัวเองเอาไว้ มองเขาอย่างเอาเรื่องจนกันต์ต้องกระโดดถอยไปยืนข้างเตียง เพราะถึงเธอจะดูอ่อนแรง แต่ท่าจะยังไม่สิ้นฤทธิ์
“ห้ามทำอะไรพี่เด็ดขาด ไม่งั้นพี่ฟัดเธออีกรอบแน่... ปาหนัน” เขาขู่ก่อนจะนึกขำเมื่อเห็นเธอเม้มปากแดงๆ นั้นเหมือนเด็กดื้อถูกขัดใจ
“เอาล่ะ เธอต้องการให้พี่ทำยังไงก็ว่ามา”
“ถามมาได้ พี่ก็ต้องรับผิดชอบหนันสิ” เธอไม่ใช่นางเอกนิยายน้ำเน่าที่เสียตัวไปแล้วจะปัดความรับผิดชอบจากเขา ทำตัวเหมือนเข้มแข็งแล้วไปแอบร้องไห้หรอกนะ ไม่มีทางเสียหรอก เขาทำก็ต้องรับผิดชอบเธอ เขาบอกเองว่ากล้าทำกล้ารับยังไงเล่า
“โอเค พี่จะรับผิดชอบเธอ เพราะถึงแม้ว่าพี่จะช่วยเธอจากพวกที่วางยาก็จริง แต่พี่ก็ล่วงเกินเธอไปแล้ว” คำพูดของเขาเหมือนบอกให้เธอรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขาไม่ได้ตั้งใจแต่เธอเสนอเอง แต่ใครจะสน เข
