“เขาเห็นแก่ตัวมากกว่า เขาไม่อยากมีผมเป็นภาระ” แม้จะได้ฟังความจริงจากปากผู้เป็นป้า แต่ทิฐิในใจชายหนุ่มก็ยังไม่ยอมลดลง
“มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก เพราะเขาต้องการให้แกมีอนาคตที่ดี เขาถึงทำแบบนั้น อภัยให้นายชัชวาลย์เถอะนะลูก” คุณเอื้อมเดือนยอมทำในสิ่งที่ถูกต้อง แม้ว่าจะไม่ถูกใจเท่าใดนัก
“อย่ามากล่อมผมเลยครับ ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำมันถูกต้องแล้ว” บทจะรั้น ชวกรก็รั้นเสียจนผู้เป็นป้าต้องส่ายหน้า
“แล้วเรื่องเด็กมัทนาล่ะ” ในเมื่อยกเรื่องของบิดามาคุยแล้วยังไม่ทำให้ชวกรเปลี่ยนใจ คุณเอื้อมเดือนจึงเลือกที่จะนำเรื่องของหญิงสาวมาพูดกับหลานชาย
“ก็ไม่มีอะไร เธอก็แค่เป็นคนที่ซวยเพราะเป็นลูกเลี้ยงของนายชัชวาลย์เท่านั้น” ชวกรเอ่ยออกมาเช่นนั้นก็จริง แต่ภายในใจเขาก็รู้สึกเจ็บปวดเมื่อเอ่ยถึงมัทนา
“แล้วถ้าป้าจะบอกว่ามัทนากำลังตั้งท้องลูกของหลานอยู่ หลานจะว่ายังไงล่ะ” คุณเอื้อมเดือนจับสังเกตพฤติกรรมของหลานชาย เธอก็
