“ฝืนใจทานหน่อยก็ได้นะ เพื่อลูกของเรา เดี๋ยวผมไปซื้อให้ใหม่มั้ย” ชวกรเอ่ยออกมาอย่างอ่อนแรง ถึงแม้ว่าจะหมดกำลังใจง้อเธอ แต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุดที่จะทำมัน
“กลับไปเถอะ ฉันไม่มีวันให้ในสิ่งที่คุณต้องการหรอก” มัทนากล่าวเสียงเย็น เธอไม่เหลือความเชื่อใจให้กับเขาอีกแล้ว
“ไม่ว่าคุณจะไล่ผมยังไงผมก็ไม่มีวันหนีไปไหน ผมจะตามง้อคุณจนกว่าคุณจะยอมอภัยให้ผม” ชวกรกล่าวจริงจัง เมื่อหญิงสาวได้ฟังเธอรู้สึกดี แต่เธอก็พยายามที่จะไม่ใจอ่อนให้กับเขา
“ไม่ต้องหรอก เพราะว่าคุณจะเสียเวลาเปล่า” มัทนากล่าวเสียงเย็น ก่อนที่จะหันมาสนใจทำขนมต่อ ในขณะที่ชวกรได้แต่เดินคอตกออกไปจากบ้าน หญิงสาวแอบมองตามเล็กน้อย แต่เธอก็เชื่อมั่นว่าคนอย่างเขาคงจะทนได้ไม่กี่น้ำอย่างแน่นอน
แต่สิ่งที่มัทนาคิดมันผิดคาด เมื่อเวลาผ่านไปกว่าสี่เดือน ชวกรก็ยังเพียรพยายามที่จะมาง้อเธอ อีกทั้งยังมีของติดไม้ติดมือมาทุกครั้ง ทั้งที่เธอไม่เคยยอมรับมัน และเ
