“รุ้งเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมอยู่ดีๆ พูดแบบนี้” อินทัชถามด้วยความตกใจ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าอยู่ดีๆ วันหนึ่งเธอจะถามเขาแบบนี้
“ไม่ได้เพิ่งคิดหรอกนะ แต่คิดมานานแล้ว พยายามมานานแล้ว” พลอยรุ้งยังไม่ยอมบอกถึงสิ่งที่อยู่ในใจทั้งหมด
“หมายความว่ายังไง” อินทัชเห็นลางร้ายบางอย่างจากแววตาของหญิงสาว เขาเริ่มสังหรณ์ใจว่าเธอกำลังจะพูดในสิ่งที่เขาไม่ต้องการที่จะได้ยิน
“เราเป็นเพื่อนกันเถอะนะ เราไม่เหมาะจริงๆ ที่จะเป็นคนรักกัน” พลอยรุ้งตัดสินใจเอ่ยออกมาในที่สุด มันเป็นการบอกเลิกที่พยายามให้เกิดความบาดหมางน้อยที่สุด
“ทำไมน่ะรุ้ง เราไม่ใช่คนที่อยากจะใช้ชีวิตร่วมกันไปจนแก่จนเฒ่าเหรอ” อินทัชถามด้วยความตกใจ
“ใช่ค่ะ ฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นของคุณไม่ได้จริงๆ ฉันเสียสละไม่พอ ฉันอดทนไม่ได้” พลอยรุ้งร้องไห้ออกมาด้วยความอึดอัดใจ รักที่เต็มไปด้วยความอึดอัด รักที่ต้องอดทน มันไม่ใช่ความรักหรอกนะ ถอยออกมาตอนนี้ ดีกว่าถอยอ
