“ฉันรู้คำตอบแล้วล่ะ เชิญคุณพาผู้ชายของคุณกลับเข้าไปในห้องเธอค่ะ ฉันไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับคนที่มีเจ้าของแบบเขา” พลอยรุ้งตอบออกมาอย่างเด็ดขาด
“ไม่นะรุ้ง อย่าทำแบบนี้สิ เราคุยกันได้นะ” คีตะเอ่ยออกมาด้วยความเสียดาย ยังไม่ได้ตัวเธอเลย ลงทุนไปตั้งเยอะ
“เข้าห้องไปเดี๋ยวนี้ ถ้าแกยังอยากได้เงินจากฉันไอ้แมงดา” มีนาผลักคีตะเข้าไปในห้อง ก่อนที่เธอจะเดินตามเข้าไป ส่วนพลอยรุ้งได้แต่เดินหันหลังจากไป แล้วร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง เป็นเธออีกแล้วนะ ที่ต้องเจ็บปวดเพราะความรัก คนที่อาภัพรักอย่างเธอมันไม่สมควรมีใครจริงๆ
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันทำให้พลอยรุ้งเสียใจมาก เธอเดินร้องไห้ไปตามถนนเรื่อยๆ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจข้ามถนนทันที ม่านน้ำตามันทำให้หญิงสาวตาพร่ามัวจนมองไม่เห็นว่ามีรถกำลังแล่นมาด้วยความเร็วสูง ก่อนที่ยานพาหนะที่เต็มไปด้วยเหล็กคันนั้นจะปะทะเข้ากับร่างเธอเต็มๆ
