“ริน...”
“อื้ม...ปั้น...ถ้ากูสารภาพมึงจะหยุดไหม” ฉันไม่อยากทรมานด้วยมือมันอีก มันทรมานเพราะขาสองข้างของฉันกำลังเหยียดตรงจนแทบจะเป็นตะคริว
“ก็ต้องดูว่าคำตอบของมึงคืออะไร...ถ้ากูพอใจจนทำให้กูหยุดได้ก็จะหยุด แต่ถ้า...”
“ถ้าอะไร”
มันลีลาไม่พูดให้จบแล้วจะทรมานฉันเล่นไปเรื่อย แต่ตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะสู้กับมันแล้วน่ะสิ
“ว่าไง...จะยอมรับไหม”
“อื้อ...ไอ้ปั้น...ซี๊ด...เสียว” ฉันพูดไม่เป็นภาษาไปแล้วครางสลับพูดเป็นคำ ๆ แล้วมันก็สอดนิ้วไปด้านใน โพรงเนื้อฉ่ำน้ำของฉัน ที่น่าอายที่สุดก็คือมันตอดรัดสิ่งแปลกปลอมอย่างนิ้วไอ้ปั้นระรัว แล้วมันก็เร่งนิ้วให้เร็วขึ้นอีกชักเข้าและออกซ้ำ ๆ ย้ำอยู่แบบนั้น
ฉันขยับก้นอยากจะหนีแต่ไอ้ร่างกายแปลก ๆ ของฉันที่มันควบคุมไม่ได้มันไม่สามัคคีกันสักนิด ทั้งยกตัวเกร็งสวนกลับเมื่อนิ้วแกร่งสอดเข้ามา
ฉันว่าฉันยอมแพ้แล้ว สุดท้ายก็ยอมรับไปในที่สุด
“กูชอบมึง”
“ชอบแบบไหน
