“....”
ไอ้เหี้ยนี่...หลายทีละนะ...หลายทีแล้ว
“เหี้ย!”
ฉันไม่สนใจสะบัดแปรงนิดหน่อยก็เสร็จแล้ว ไม่ได้แต่งเต็มขนาดนั้น เดี๋ยวก็ต้องใช้แรงอีก แต่ไอ้คนที่ยืนด่าอยู่หน้าเต็นท์มานั่งจิ๊จ๊ะอยู่ข้าง ๆ อย่างหมาหวงก้าง
อะไรนักหนาไม่รู้ตั้งแต่ได้จูบก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย
ข้าวเช้าวันนี้ทำเซอร์ไพร์มาก ไข่ดาว ไส้กรอก แฮม เบรกฟาสมาก แต่ก็มีข้าวด้วย ที่สำคัญคนทำอาหารเหมือนพ่อครัวมาเองเลย
“ทำไมวันนี้อาหารดีจังวะ” ฉันถามไอ้สองตัวที่บ้านรวยและพ่อมันเป็นสปอนเชอร์หลัก
“ไอ้ปุณณ์บอกคนงานไปขออาหารดี ๆ เช้านี้อาหารก็ดีเลย”
ฉันพยักหน้ากับไอ้ปัณณ์จากนั้นหันไปยิ้มหวานกับไอ้ปุณณ์แล้วทำตาปิ้ง ๆ ใส่
“ไอ้ปุณณ์...ที่จริงมึงก็ดี...ถ้าไม่ติดเหี้ย...งั้นมึงเลิกเหี้ยไปเผื่อกูจะอยากได้มึงเป็นผัว”
“ไอ้เหี้ย”
เต็มหน้า ๆ...
ไม่ใช่แค่ไอ้ปุณณ์ที่ด่า แต่ไอ้สองตัวก็ด้วย ไอ้ปัณณ์มีน้ำลายกระเซ็นข้าวกระเด็นใส่หน้าอีก
