ฉันคว้าเอากล้องไอ้ปัณณ์ขึ้นมาจากนั้นก็จริงอย่างที่คิดเอาไว้เลย พร้อมกับหัวเราะคนเดียวแบบได้ใจ
ส่วนไอ้ปั้นทำหน้าเหมือนหมาสงสัย...แต่ฉันไม่บอกหรอก เอาไว้เป็นเครื่องต่อรองกับแม่น้องเม็ดเยอะสักหน่อย
“เอ่อ...ปั้นไปตรงนั้นกับเม็ดทรายหน่อยนะคะ...เม็ดทรายมีให้ช่วยยกของ”
‘พิรุธ พิรุธ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจอีรินโว้ย...คิดว่าเก๋าเหรอ...จะบอกอะไรให้นะ...เธอมันเก่าแล้ว ฮี่ ฮี่’
ฉันยกยิ้มยักคิ้วให้ไอ้ปั้นเลือกว่าจะเอายังไง สุดท้ายไอ้ปั้นก็เลือก ใช่มันเลือกฉัน
“พี่กินข้าวก่อน เพื่อนพี่อยู่ทางโน้นหลายคน ไอ้ปุณณ์เรียกแล้ว”
“เอ่อ...เม็ดทรายอยาก...เอ่อ...อยาก...”
“อยาก?” ไอ้ปั้นรอฟัง แต่ว่าน้องนั่นดูเหมือนหาข้ออ้างไม่ได้สินะ
“อยาก...?” ฉันพูดบ้างกดดันน้องเม็ดเยอะ
“เอ่อ...เม็ดทรายไปก่อนนะคะ”
สุดท้ายก็ทนไม่ไหววิ่งแจ้นไปเลยสินะ...หึ ๆ ต้องขอบคุณไอ้ปัณณ์จริง ๆ จนเมื่อมันมาถึงฉันลากคอมันเข้ามาใกล้ ๆ
