“เดี๋ยวพาไป...สวยกว่านี้อีก” ไอ้ปั้นบอก
ฉันหันไปยิ้มให้มัน เพราะชอบที่มันตามใจฉันเนี่ยแหละ ที่อยู่กับมันได้ จนพวกเรามาถึงโรงเรียนห่างไกล เมื่อเช็คสภาพห้องเรียนที่จะให้พวกเราพักแล้วพบว่ามันพักไม่ได้เต็มไปด้วยปลวก แต่โชคดีที่มีเต็นท์สำหรับแคมป์ติดกันมาค่อนข้างเยอะ ที่จริงพ่อไอ้พวกนี้ก็คิดเผื่อเอาไว้ตลอด เต็นท์พวกนี้จึงเพียงพอสำหรับพวกเราทุกคน แม้มันจะเป็นเต็นท์ไม่ได้คุณภาพดีมาก แต่ว่าก็นอนได้
“พ่อกูคิดเผื่อจริง ๆ ตอนแรกกูก็ถามว่าเอาเต็นท์มาทำไมเยอะแยะ แต่พ่อกูบอกว่าไปข้างหน้าหาอะไรไม่ทันหรอก”
ไอ้ปัณณ์อวยพ่อมันตอนที่พวกเราแยกกันไปกางเต็นท์นอน หนึ่งเต็นท์นอนได้สองถึงสามคน แต่มีเต็นท์หลังหนึ่งนอนได้สี่คนพวกเราเลยเลือกเต็นท์หลังนั้น
แต่เมื่อกางเต็นท์จัดที่นอนกันเสร็จแล้วรอเวลากินข้าวกลางวันกันก็มีเสียงดังมาจากหน้าเต็นท์ เป็นเสียงของน้องเม็ดทราย
“พี่ปั้น...เม็ดทรายนอนด้วยได้ไหมคะ...เต็นท
