ตอนที่2น้ำแตก2/2
1316 คำ
ไอ้ฉิบหาย มันรู้เหรอวะ...ว่าฉันแปลก ๆ ไปสุดท้ายก็นุ่งผ้าขนหนูกับบนหัวเอาผ้าคลุมไว้อีกที จากนั้นก็เดินออกมาเจอมันทำหน้าไม่รับแขกอยู่ที่หน้าห้องน้ำในห้องนอน
“ร้องไห้ทำไม” ปั้นเอ่ยปากถาม
“แสนรู้นะมึงอ่ะ” ฉันด่ามันเสียเลย ปกติก็แบบนี้อยู่แล้วระหว่างฉันกับไอ้ปั้น มันเป็นห่วงแต่ไม่เคยพูดว่าเป็นห่วง ส่วนใหญ่จะด่าเสียมากกว่า
“กูถามว่ามึงเป็นอะไร...แม่มึงหรือใคร หมาตัวไหนบอกกูมา?”
“เปล่า...ไม่ได้เป็นอะไร” ฉันเดินเข้าไปที่ตู้เสื้อผ้าเลือกชุดที่โป๊น้อยที่สุดออกมา เป็นเสื้อยืดตัวโคร่ง ๆ แต่ไม่รู้เสื้อใครของไอ้พวกสามตัวนี่แน่ เห็นว่าตัวใหญ่ดี กับกางเกงขาสั้น แล้วก็เข้าไปในห้องน้ำอีกรอบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะออกมาก็ยังเห็นมันนั่งไถมือถือเล่นอยู่ที่เตียงนอน
“เอ้า...ไอ้ปัณณ์บอกมึงพาเด็กมา?” ฉันเลิกคิ้วถามเสมองไปทางอื่นไม่อยากให้มันเห็นสีหน้าประหลาด ๆ ของตัวเอง แน่นอนฉันไม่ค่อยพอใจ
“อยู่ข้างนอก...แต่ช่างน้องมันเถอะ ว่าแต่มึงยังไง”
“ก็ปวดหัวกับข้อสอบ...ถ้ากูติดเอฟก็ต้องลงใหม่ ก็เลยนอย ๆ ”
“โกหก!”
ไอ้เชี่ยปั้น เครื่องจับเท็จหรือไงมึงน่ะ สุดท้ายฉันก็เดินออกจากห้องนอน หนีมันนั่นแหละ แต่สายตาดันไปเห็นน้องปีหนึ่งกำลังส่งสายตาหวานเยิ้มให้ไอ้แฝดสองตัว ทำให้ฉันถอนหายใจ
ไอ้ปั้นเลือกหญิงมานอนด้วยแต่ละคน แม่งเอ้ย หา ดี ๆ หน่อยได้ไหมวะ...นี่ไม่ได้หวงเพื่อนหรอก กลัวจะตีกันเรื่องผู้หญิงเดี๋ยวจะมองหน้ากันไม่ติด
“ไอ้ปัณณ์ขยับ” ฉันแทรกตัวไปยังโซฟาที่ไอ้ปัณณ์นั่งก่อนจะจ้องตามันบอกให้รู้ว่ามึงอย่าหลุด ไม่งั้นเอามึงตายแน่
“ไอ้เชี่ยรินออกมาก็ช้าแย่งที่นั่งกูอีก...เห็นปกตินั่งกับ...อุป!”
ฉันเอาหอยแครงที่อยู่บนโต๊ะยัดปากมันทั้งเปลือก จะพูดอะไรไม่ดูสถานการณ์ เดี๋ยวก็วงแตก ฉันรู้ว่ามันจะบอกว่าปกตินั่งตักปั้น...ก็ทุกทีมันเสือกดึงกูไปนั่งไง ไอ้เราก็อยากอยู่แล้วก็เนียนเลย
“อื้อ...อื้อ...อื้อ...” (มึงยัดมาได้ไง)
“พูดมาก...กูบอกให้ขยับก็ขยับ...เอาเหล้ามาให้กูแดกด้วย ข้อสอบออกตรงมากไอ้เวร”
“ถุย!” ไอ้ปัณณ์พ่นหอยแครงออกจากปาก จากนั้นหันมาถามฉัน
“ถ้าออกตรงแล้วมึงทำหน้าเหมือนตูดทำไม”
“กูต้องยกนิ้วให้อาจารย์...ออกตรงมาก...แต่ออกตรงไหนไอ่สัด...กูอ่านยันเช้าไม่มีเลย” ฉันหยิบข้าวเกรียบเคี้ยวกร้วม ๆ พร้อมกับพูดไปด้วย แล้วก็เรียกเสียงหัวเราะจากไอ้ปุณณ์ได้
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า...นิ้วกลางด้วยป่ะมึงอ่ะ...ที่มึงขลุกอยู่ในห้องน้ำเพราะไอ้ข้อสอบเนี่ยนะ...ไม่ใช่มึงเลยริน” ปุณณ์ว่า
ใช่สิมันจะใช่ฉันที่ไหนล่ะ ฉันโกหกไงเพื่อน จากนั้นฉันก็รับแก้วเหล้ามากระดกอึก ๆ ลงคอจนหมดแก้วราวกับหิวน้ำเต็มที
และใช่ร้องไห้ไปในห้องน้ำเมื่อกี้นี้เองไงล่ะ แล้วฉันก็เสมองน้องแก้มหอม ก็น่ารักซะด้วย...เออ...ตัวเล็ก ๆ ขาว ๆ สเปกมันเลยล่ะ ตัดมาที่ฉันนมใหญ่ ก้นกลมเพราะปั้นมาเองด้วยการไปฟิตเนตทุกวัน แต่จบที่แอบรักเพื่อนสนิทเลยได้แค่ฟินอยู่คนเดียวไม่ได้ฟินกับแฟน
น้องมันหันมายิ้มให้ฉัน ฉันก็ยกแก้เหล้าขึ้นชนอย่างเป็นมิตร...หน้าอ่ะเป็นมิตรแต่ใจคิดเป็นอื่น จนเมื่อไอ้ปุณณ์ชวนคุยฉันก็เริ่มเอนจอยขึ้นไม่ค่อยเศร้าแล้ว ที่จริงฉันร้องไห้ง่ายนะ แต่ไม่ยอมให้ใครเห็นแค่นั้นเอง แต่ก็มีไอ้พวกเหี้ยนี่แหละที่เห็นฉันร้องไห้ จากนั้นความคิดของพวกมันก็เปลี่ยนไปมองฉันเป็นผู้หญิงอ่อนแอเสียอย่างนั้น
ฉันดื่มเอาดื่มเอาจนไอ้ปัณณ์มองหน้านิ่วคิ้วขมวดแล้วก็เอาตีนมาเขี่ยฉัน จนฉันหันไปขึงตาใส่
“อะไร” ฉันถาม
“ขี้เมา” มันด่า
“ปกติของกู”
“แม่ง!”
แล้วมันก็หงุดหงิดลุกเดินออกไปข้างนอกคุยกับสาว โห...ไอ้เพื่อนรัก รักกูมากแทนที่จะทำให้กูอารมณ์ดีเสือกไปคุยกับคนอื่น เป็นเพื่อนที่พึ่งพาได้มากจริง แต่ด่าไม่ได้ไงเดี๋ยวมันเอาความลับไปบอกคนอื่น
จนกระทั่งเหล้าหมดขวดแล้วฉันกระแทกขวดเหล้าลงบนโต๊ะดังปึง!
“ไอ้ปุณณ์ เอาเหล้ามา”
“มึงแดกคนเดียวหมดขวดแล้วไอ้ริน...เดี๋ยวก็ตายก่อนแก่หรอกมึง”
ฉันส่งยิ้มให้มันก่อนจะชี้หน้ามัน แต่แค่ยกมือมาก็ชี้ผิดทิศแล้ว
“ไอ้ปุณณ์”
“ทางนี้โว้ย!” ไอ้ปุณณ์เดินมานั่งที่ไอ้ปัณณ์ จากนั้นจับมือฉันลง แล้วฉันก็พูดต่อ
“รู้ป่ะ...ไม่ใช่มีคนแก่นะที่ตายได้...คนปากหมาก็ตายได้เหมือนกัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ฉันว่าเสร็จแล้วก็ฟุบกับหน้าตักมันแล้วครางหงิง ๆ เหมือนหมา
“ไอ้ริน...เมาแล้วมึงอ่ะ...ไปนอน” ไอ้ปุณณ์ด่าฉัน โดยที่ฉันโงหัวไม่ขึ้นแล้ว ก็เลยเลื้อย ๆ นอนตักมันเสียเลย ปล่อยให้น้ำตาไหลเงียบ ๆ
“กู...จะนอนตรงนี้”
“เมาแล้วเรื้อนทุกที” ไอ้ปุณณ์ว่า แต่ฉันนึกหน้ามันออกเลยว่าตอนนี้หน้ามันเป็นยังไง คงเหม็นเบื่อฉันมาก แต่ว่าไม่ไหววะ ไม่ไหวจริง ยิ่งเห็นเดี๋ยวหอมเดี๋ยวจุ๊บกันมันหน่วงไปหมดเลย
ทำไมวะ...ทำไมต้องเป็นฉันที่ต้องเจ็บคนเดียวด้วยวะ อยากตัดใจนะแต่ทำไม่ได้วะ รักเพื่อนสนิทมันเจ็บขนาดนี้เลยหรือไงวะ
“ไอ้ริน...ลุก” ไอ้ปุณณ์เรียกอีกครั้ง แต่ฉันแกล้งหลับตาแล้วพูดอู้อี้
“ขอพักแป๊บ”
“ไอ้ห่า...กูบอกให้หาแฟน เดือดร้อนพวกกูตลอดเวลาเมา” ปุณณ์เอะอะก็ไล่ให้มีแฟนตลอด แต่มีหรือที่ไม่อยากมี แต่พอเปิดใจก็อยากปิดเพราะไอ้เพื่อนมึงนั่นแหละ
“ทำไมต้องให้มันมีแฟนด้วย...กูก็ดูแลมันได้”
นั่นไง...ไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำให้ฉันไม่ยอมมีแฟนสักที ไอ้เจ้าของเสียงนี้แหละที่ทำฉันน้ำแตก...เอ้ยไม่ใช่สิ...น้ำตาแตก
แล้วฉันที่กลั้นสะอื้นเอาไว้ก็หมดกัน...
“ฮึก...ฮึก...ฮื้อๆๆๆๆ ไอ้ปุณณ์...มึงอย่าทิ้งกูนะ”
“ไอ้ฉิบหาย...ปมในใจมันอีกแล้ว...เวรแล้วไหมล่ะ” ไอ้ปุณณ์ด่า
“กู...กู...กูไม่อยากอยู่คนเดียว...” แล้ววงเหล้าก็กลายเป็นศาลาคนเศร้าทันที จากนั้นไอ้ปุณณ์กับไอ้ปัณณ์ก็ลากฉันมานอนบนเตียง แล้วก็ทิ้งฉันเอาไว้ ฉันดึงหมอนมากอดจากนั้นก็หลับไปเลย
โดยไม่รู้เลยว่าข้างนอกเกิดอะไรกันขึ้น...เพราะเมามากเกินไป และหากให้เดาไอ้ปั้นก็คงไปนอนกับน้องแก้มหอม แค่คิดน้ำตาก็หยุดไหลไม่ได้แล้ว นั่นเป็นสาเหตุที่ฉันอยากเมาแล้วหลับไปเลย...
ด้านในสงบแล้ว แต่ด้านนอกห้องกำลังเดือด เมื่อคู่รักกำลังมีปากเสียง
“ไอ้ปั้น...มึงพากลับห้องไปเลยไป” ปัณณ์พูดขึ้น
“อะไรของมึง” ปั้นว่า
“เด็กมึงเอาไปเก็บกูขอล่ะ!”
- ผู้เขียน
