EPISODE 16
ลูกแมว
“อือ~” พริบพราวร้องประท้วงในลำคอเบาๆ ก่อนที่รสชาติหอมหวานจากปลายลิ้นอุ่นร้อนจะทำลายสติสัมปชัญญะของเธอให้ลดลงไปทีละนิด ความใจกล้าบ้าบิ่นก็เริ่มแทรกตัวเข้ามาแทนที่เมื่อเธอตวัดปลายลิ้นจูบตอบอีกฝ่ายกลับอย่างดูดดื่ม
ถึงแม้ประสบการณ์ที่มีจะไม่ได้มากมาย แต่สัญชาตญาณที่มีกลับทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมจนวาเลนประหลาดใจไม่น้อย แต่ก็พึงพอใจไม่น้อยเช่นกัน
“พะ…พราวว่าดื่มต่อไม่ไหวแล้วจริงๆ ค่ะ” เธอก้มหน้าตอบด้วยความรู้สึกกระดากอาย เตรียมลุกเดินหนีไปทว่าทางเดินกลับเข้าบ้านมันต้องเดินผ่านหน้าเขา ทำให้เขาคว้าข้อมือเธอเอาไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะหนีไป
ร่างบางถูกดึงให้ทิ้งตัวนั่งลงบนตักแกร่งมือเรียวโอบลำคอหนาเอาไว้ เพราะไม่รู้ว่าจะเอามือไปวางไว้ตรงไหน ฝ่ามือหนาที่ลูบไล้วนไปมาอยู่บริเวณต้นขาอ่อนทำเอาไรขนอ่อนลุกชันรับสัมผัส
สายตาหวานเยิ้มจ้องมองลึกไปในดวงตาคมคู่สวยด้วยความหลงใหล รู้ตัวอีกที
