EPISODE 10
ไร้ค่า
แม้ว่าร่างกายจะบอบช้ำจากการถูกกระทำย้ำยีมากแค่ไหนพริบพราวก็ต้องฝืนร่างกายตัวเองนั่งรถกลับไปบ้านของเธอ ซึ่งเป็นห้องเช่าเล็กๆ ที่เช่าอยู่กับพ่อสองคนก่อนที่พ่อเธอจะย้ายไปอยู่โรงพยาบาล ที่เธอต้องกลับไปทั้งที่แขนขาอ่อนแรงแบบนี้ก็เพราะว่าเธอถูกคนใจร้ายอย่างวาเลนไล่ให้เธอกลับไปทันทีหลังจากที่สนองความต้องการเขาจนเสร็จสม
“ค่ารถกลับบ้านของเธอ” เขาบอกพร้อมกับโยนเงินจำนวนสามพันบาทลงบนโต๊ะ
พริบพราวมองเงินที่ถูกโยนมาตรงหน้าขณะกำลังติดกระดุมเสื้อนักศึกษาด้วยหัวใจที่บอบช้ำ
“แล้วบัตรเครดิตนี่ก็เอาไปรูดซื้อเสื้อผ้าใหม่ใส่สะ โดยเฉพาะชุดชั้นในลายการ์ตูนนั้นฉันไม่ชอบ เห็นแล้วมันน่ารำคาญตา” เขาบอกเพราะชุดชั้นในราคาถูกที่เธอสวมใส่อยู่นั้นมันดูเหมือนกับเด็กน้อย บวกกับบุคลิกไร้เดียงสาของเธอยิ่งทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังลังแกเด็ก ทั้งที่ความจริงเธอก็เป็นเพียงนักศึกษาที่พึ่งจะก้าวขาเข้าสู่ช่วงว
