เลน่าต้องรู้สึกตัวตื่นเมื่อได้ยินเสียงพูดคุยข้างกายเบาๆ เธอค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ สองคนที่เธอที่ได้ยินก็คือลีโอและมาวิน และที่นี่ที่ไหนกัน อื้ม! เลน่าเบิกตากว้างเมื่อร่างกายเธอขยับไม่ได้
“เลน่าหิวหรือไม่” เลน่ามองพวกเขาไม่เข้าใจเลยสักนิด พวกเขาไม่ได้มีท่าทีที่น่ากลัวแต่นี่คืออะไร รัดร่างเธอไว้กับเตียงเธอแทบขยับตัวไม่ได้
“หิว” เธอตอบกลับสั้นๆ ไม่ได้ร้องตกใจอะไร
“อดทนสักครู่เถอะนะ” ลีโอเอ่ยต่อ เขาเดินมาตรงปลายเท้าเธอ เลน่าจึงพึ่งรู้ตัวว่าขาทั้งสองของเธอถูกพาดวางไว้บนขาหยั่งและถ้าเธอได้สติต่ออีกสักนิดเธอก็จะรู้ว่า ร่างกายเธอเปลือยเปล่า จุดที่ไม่มีถูกการพันธนาการก็เปิดรับอากาศเผยต่อสายตาคมกล้าทั้งสองคู่
อื้ม เลน่าร้องพร้อมหดเกร็งร่างกายเมื่อถูกปลายนิ้วยาวของลีโอกดติ่งกลางกลีบสาวและหยอกล้อสะกิดเล่น “ลีโอทำอะไร” ขนอ่อนตามร่างกายตั้งชันเธอเสียวซ่านจนเปียกฉ่ำอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมไม่อาจเห็นดวงตาคม
